Resimler

Resimler dizili duvarlarda... Şimdi hayatta olmayan ama hep yaşıyormuşcasına dünyanın yalan olduğunu anlatan anne baba resimleri...
Bu ben miydim? Diye sorduğumuz kucakta ayakları çıplak bebek resimleri... Çocuklarımızın afacan, meraklı bakan çocuk resimleri ...
Büyümüşler de gelin, damat olmuş halleriyle gülümseyen mutluluk resimleri... Derken bir şeyler bozuyor bu gülüşleri ve artık ağlatır oluyorlar..
Sonrasında mı? Kendileri de duvardan inmek istiyorlar..
Ama nasıl indireceğiz? Bilmiyorlar..
işte bunun derdine düştüğümüz resimler.....

Zaman resimlerde saklı sanki...resimlerden de geçip giderken onları o halleriyle seyretmek bazen acı veriyor...
En iyisi mi? Onların hepsini duvardan indirmek...
Zamanlarını yüreklere asıp onları orada saklamak...
Böylece indirmek zorunda kalmanın suçluluğunu da yaşamamış oluruz...
İzlerini kapatmak için de yerine başka resimler aramayız...