Ressamın dönemediği köşe taşları...

Nedense ülkemde taşlar hak ettikleri yeri çok zor buluyor ve bu arada nice değerleri de ilgisizliğimizden kaybediyoruz...

Beyin göçü hep sorunumuz oldu ve olmaya devam ediyor. Yakınıyoruz fakat, kılımızı da kıpırdatmıyoruz elimizden uçup giden beyinlere karşı... Bir vurdumduymazlık içinde kahroluyoruz ama, dik duramıyoruz...

Ülkemde görsel sanatlar çevresinde köşe başları sayıları çok az olan birileri tarafından sanki tekele alınmış, o çevreye girmek aslanın midesinden ekmeği almak kadar zor kılınmış: isterseniz yedi başlı ejderha olun sanatınızla, sizi görmek istemezler...

Geçtiğimiz haftalarda bazı ulusal gazetelerimizde resim sanatımız masaya yatırıldı. Masaya yatıranlar bir bakıma sanki günah çıkardılar ve okuyanların yüreği “cız” etti... Ülkem yıllarca Batı sanatının gölgesinde bırakılmış ve sanatı kurtarmaya soyunmuş olanlar da, Batı sanatını ülkem adına pazarlamışlar... Bugün gerçekleri görmenin ışığında masaya yatırıyorlar resim sanatımızı ama, insan “Biraz geç olmadı mı” demekten kendini alamıyor...

Her neyse burada daha fazla söz etmeden konuyla ilgili olarak yazılmış olan bir şiiri gündeme getirmek istiyorum. Bakın ne güzel anlatılmış ülkemin görsel sanatlar kulvarı. Şiiri yazan sanatçı uzun yıllar ülkemizden uzakta ki sanat kulvarlarında, yurdumun sanat imajını doruklara taşımış biri. Fakat, ülkemde karşılaştıkları onu aşağıdaki şiiri yazmaya yöneltmiş...

NOT: Bu şiirin telif hakkı yoktur isteyen istediği gibi alıntı yapabilir yeter ki resim sanatımız tekelcilerin elinden kurtulabilsin.

Üç beş kişinin elinde ressamın kaderi

Ülkem demokratik yurdum...

Çeteler oluşmuş Anadolu’mda

Anneler ağlarken

Çocuklar yalnızlığın uç tepelerinde

Ve ülkemde

Doğduğum vatanımda

Bir kucak sevgiye hasret kalmışım

Keşke dönmeseydim diyorum

Keşke ölseydim de görmeseydim...

Yıllarca uzaktaydım

Ülkemin sanatı için ne savaşlar verdim

Kimseler bilmiyor ki

Bilmek istemiyor ki...

Sanatta en iyi olmuşum

Resimlerimde dünyayı uçurmuşum

Bir gün ülkemi yere vurmak isteyenlere

Yabancı diyarlarda karşı durmuşum

Öldürmek istemişler

Sıyrılmışım...

Ve öz vatanımda onlar

Ve önümü kesmek isteyenler

Ve çeteler oluşturarak sanat çevremizi kirletenler

İşte, çaresizim bunlara karşı

Ülkem vermiyor o desteği

Yaşamımı ortaya koyarak ülkem için verdiğim, verdiğim...

70 milyon insan yaşıyor yurdumda

70 milyon kalp çarpıyor sanat için

Sanatı yönetmeye soyunmuş bazıları

Kendi çıplaklıklarından habersiz

70 milyonu uyutmaya bakıyor

Üç beş kişinin elinde ressamın kaderi

Ülkemin sanat geleceği köreltilmiş

Meydanda onlar

Heryerde onlar

Meslekleri ön kesmek

Yaptıkları ülkemin değerlerini yıpratmak

Ve bir gün kendi girecekleri çöplükte

Bizleride kokuşturmak...

Nasıl göz yumarız ki

Nasıl hazmederiz ki

Elbet gün ağaracak bir gün

Kimin Batı’nın eteklerine sığındığı

Kimin milleti nasıl kandırmış olduğu

Ve kimlerin üçkağıt bir düzeni sanata taşıdıkları

Çıkar su yüzüne...

Şu anda ses getiremesek de

Bir volkan gibi

Bir çığ gibi büyüyerek

Yurdumun sanat alanında

O kötüleri

O talihsizlikleri

Sesimizle boğacağız

Sanatımızla ezeceğiz

Tıpkı şimdilerde sadece üç beş kişi olarak

Şimdilerde onları sanatımızla ürküttüğümüz gibi...

Yazdık anlamadılar

Kızdık dinlemediler

Ve sanki sahte sırça köşklerini kaybetmek korkusu ile

Yanıtsız kaldılar

Adsız kaldılar...

Kaçın ey sefiller

Yağlayın tabanları

Az da olsa birileri sanatıyla

Yurdumda efsaneler yaratıyor

Tövbekar olmak zamanınız gelmediyse

Gidin haç çıkarın belki sizi o kurtarır

Sığındığınız Batı sanatı alnınıza damgasını vurur...