Romantik kapitalistler ve bireyselleşen toplum

Bir vesile ile kendimi bir araştırmanın içinde buldum.Karşılaştığım tablo çok ilginçti.Avrupa 'da çok eşlilkle ilgili yapılan bir araştırmacı, konunun Türkiye bacağını irdelemek üere Türkiye'ye geldi ve ropörtaj yapabilecek kimse bulamadı, ben de bir şekilde olaya müdahil oldum ve insanlarla konuştum.Benim görevim çok eşli kadınlar olup olmadığı idi. 5 kişi buldum. 5 i de üniversite mezunu, 5i de evli, 5i de çocuklu ve hatta birisi hamile aynı zamanda ve beşinin de yaş ortalaması 30 un altında.

"Avrupa bireysel" dedi araştırmacı kadın bana.Onlar her şeylerini bencilce yaşıyor.İşlerini, evliliklerini, kariyerlerini kendilerine bir menfaat ya da basamak atlama sağlıyorsa kullanıyorlar her şeyi.

Konuştuğum beş kadının beşinin de eşleri kendilerinden daha iyi konumda, gerek maddi gerekse sosyal statü anlamında. Hiç biri deşifre olmak istemediği için ne araştırmacı hanıma yardımcı olabildim tam olarak ne de burada anlattıklarım bir varsaymdan öteye geçemeyecek ne yazık ki.

Bir arkadaşımla bir telefon görüşmesi yaptım az evvel. Bundan bir kaç ay evvel işsizliğim ve başarısızlığım konusunda kendimi suçluyordum. Sadece ve sadece ben yaşıyorum yaşadıklarımı, ben düşünüyorum düşündüklerimi snaıyordum. "Her şey birdenbire çok değişti." dedi arkadaşım. "Bizim yaşadığımız bir şekilde bir altın çağmış. Herşeyin iyisini ve güzelini yaşadık. Şimdi bir garip oldu ortalık. İş hayatı bir garip oldu. Millet birbirinin sandelyesini altından çekme peşde.Ne ünvana ne de iş yerinde ağarttığın, döktüğün saçlara saygı kalmış. Selam verdiğine borçlu kalıyorsun. Etikler bitmiş, erdemler bitmiş. Bizim yaşadığımız romantiklik kaybolmuş. Her şey ve her olay bir şekilde kapitalizmin kucağına düşürür oldu bizi. Annelerimin devri tam romantikti , çocklarımın devri tam kapitalist ben de arada romantik kapitalist modelimle hiç bir işe yarmayan bir tipim." deyiverdi

Romantik kapitalist; sanırım yaş ortalamsı 40-50 olan bizim nesile bu tanımlama gerçekten çok yakışacak.
"Haaa bana sorsan annemin devrini tercih ederim, çocuğumun devri hiiç de sevmediğim bir devir ama çocuğuma bakmak için bu devrin adamı da olmak zorundayım" diye ilave etti.
Sözü aldım arkadaşımdan,
"Çocuğunun da ileride yalnız kalmasını ve bocalamısını istemiyorsan onu devre uygun da yetiştirmelisin ha keza!" deyiverdim.

Buyurun size kısır döngü.Sen "O" değilsin, ama o kadar çok "O" var ki etrafında çocuğunu "O" kalıba sokamakla mükellef hissediyorsun kendini, çocuğunun zarar görmemesi adına.
-

Bir işe başlamak üzereyim, arkadaşım vesile oldu ve olmayan bir kadroyu sırf ben işsizlik bunalımından kurtulayım diye olur kıldı ve bana iş yarattı. Tam bu esnada daha önce görüştüğüm ve şimdi alacağımın üç katı maaş istediğim bir firma beni ikinci görüşmeye çağırdı. Bir tarafta para var, diğer tarafta minnet!!!! Para-minnet çelişkisini yaşarken 24 yaşındaki yeğenim teyze ne oldu suratın şirke satıyor bu gün! dedi almam gereken bir karar var dedim. "Anket yapsana"teyze dedi. "Çoğunluk ne derse onu uygularsın."

İlk yeğenime anlattım durumu "Amaann teyze sorun ettiğin bu mu? Parayı tercih edeceksin elbet. Arkadaşın da gerçekten arkadaşınsa eğer sana hak verecek ve küsmeyecektir, hem arkadaşının da gerçek arkadaşın olduğuna inanma seni ucuza kapatmış, paran olursa arkadaşın da çok olur hem sen boşver duygusallığı!!" demez mi.

Anketime sırf şu yazıma alt yapı olsun diye devam ettim sonuç mu? 30 yaşın altındakiler para dedi, 60 yaşın üstündekiler minnet.30 - 60 arası romantik kapitalistler ise "Karar senin!!!"

Bilmiyorum bu sonuçlar yaşla ve nesil farki ile mi alakalıdır, biz de gençliğimizde daha bireyci mi idik, yoksa devir hakikaten bencil bireyler devri mi, sosyal ve toplumbilicilere sormak mı lazımdır bu durumlar yaş ve düşünce ile alakalı durumlarmıdır? diye ; ama sonuçta hepimiz biraz iğne ve çuvaldız mantığını tekrar yaşamlarımıza sokmalıyız galiba yoksa tüm insanlığa yazık olacak!!!!!