Sabi Sübyana Kıymayın

MASUMLARI BİR RAHAT BIRAKIN GÖNÜLLERİNCE ÇOCUKLUKLARINI YAŞASINLAR

 

Dünyanın neresinde olursa olsun çocuklar güzeldir ve masumdur.

 

Onlar yeryüzüne cennetten gönderilmiş Allah'ın armağanlarıdır.

 

Elbette her doğan ölmek için yaşıyor ve ölümün yaşı yok. 

 

Saati dolan, kendisine verilmiş vadesi tamamlanan bir şekilde bu dünyadan ayrılacak.

 

Lakin masum yavrucukların cani ruhlu insanların gazabına uğramaları çok üzücü oluyor.

 

Yeryüzünde çok fazla trajedi yaşanır oldu. Sevgiyi yaymak, insanca yaşamak dururken nedir bu anarşi? Üç günlük dünya paylaşamadığınız ne vardır? Ekmek mi, sevgi mi?

 

Ekmek mi, sevgi mi?

 

Hangisi daha önemlidir? Sevgi ortamında büyümüş bir çocuk kötü olabilir mi, çiçekten böcekten her gördüğünden mutluluk bulur. Sevgiyi tatmamış bir insansa çiçeğe, böceğe bile zulmeder.

 

İnsanlardaki sevgi açlığı, ekmek açlığından çok daha fazladır. İnsanın karnı bir lokmayla da doyuyor ama sevgisizliği kolay giderilmiyor. İnsan ruhu yakınlarından aradığı sevgiyi bulamayınca, o açlık şiddet olarak topluma dönüyor. 

 

Dünya gündeminden son duyduğumuz olayda hayli üzücü. Ergenlik yaşından yeni kurtulmuş bir liselinin elinde silahla okul basması normal karşılanabilir mi?

 

Bunu dünya basınının duyurması çok doğru olabilir mi, hele günümüz insanlarının insanlıklarını unutmaya başladığı bu zamanda...

 

Televizyonda haber takibi yapanlardan duymayan kalmamıştır sanırım. Amerika'nın Teksas eyaletine bağlı, 

 

Uvalde'deki Robb İlköğretim Okulunda öldürülen çocukların ve öğretmenlerin aileleri için 

 

üzülmemek elde değil, düşünsenize sabah herkes mutlu kalkmış yatağından, yeni bir günün güzelliğinde, yeni dersler öğrenmek için okula doluşmuş 

 

çocuklara, mutsuz, hayattan bezmiş, insanlara öfkeli, iyiliğe kindar bir cani gelip, ruh sıkıntısını bastırmak için acımasızca katlediyor. 

 

Emin olun hayatı seven bir insanın yapacağı davranış değil bu katliam. Ana babasından gördüğü olumsuz muameleden çocukluğundan kalma bir travması vardır o katilin...

 

Ruhu tedaviye muhtaçtır, lakin anasının babasının ilgilenmediğiyle kim ilgilensin, devlet hangi çocuğa ne kadar bakabilsin?

 

Vahim durumlar doğrusu, dünyaya getirilen her çocuğun vebali var büyüklerde, özenle yetiştirmek gerekir. Aksi halde topluma hayrı dokunmaz pek çok kalabalık, çevremizi doldurduğuyla kalıyor. Dahası kimin kime ne zaman, zarar vereceğini bilmediğimizden, onlarla normal insanlarmış gibi görüştüklerimizde oluyor.

 

Çok dikkat etmek lazım. Bu zamanda bakamayacağımız çocuğu dünyaya getirmeden evvel iki kez düşünmemiz lazım. Çocuk yetiştirmek sadece karınlarını doyurmakla olmuyor.

 

Ruh açlığı sürdükçe, o kişi açlığını tatmin için kötü yöntemlere, yollara yönelebiliyor. Allah tüm evlatlarımızı her türlü kötüden ve kötülüklerden muhafaza etsin. Âmîn

 

Ayfer AYTAÇ

 

ayferaytac.com