Sahibinden satılık umut manzaralı hayatlar

Adam: Hayat çok mu güzel be abi?

Biraz: Ee, güzel tabii...güzel yani.

Adam: Vay be! Güzel ha?!...Sen şimdi umutlarını mı satıyorsun abi?

Biraz: Hepsini değil ama satıyorum birazını...evet.

Adam: Umut iyi bir şey midir ki?

Biraz: Tabii ki ama iyiden ötesi...önemlidir de.

Adam: Neden?

Biraz: Mesela düşün şimdi...savaştasın ve kaleni koruyorsun, en son adamın kalana dek koruyorsun. En son adamına rağmen kaleni kurtaracağına inanıyorsun. İşte o en son kalan adamına inanman umuttur. Hayatta da durum az çok böyledir bir bakıma. Çabalamak ve umut etmek.

Adam: Çıkmadık candan umut kesilmez gibi...di mi?

Biraz: Evet doğru...seninki daha pratik oldu....Ben uzattıkça uzattım.

Adam: Peki neden satıyorsun umutlarını?

Biraz: Başkaları da yararlansın diye herkesin umudu olsun diye...hatta ilana yazmadım azcık mutluluk ta satıyorum. Bir de artık huzurlu hayatı seçeyim diyorum...

Adam: Bak bende ne umut var...ne de mutluluk. Yaşıyorum öyle bir şekilde...galiba hayatı yaşamaktan çok seyrediyorum.

Biraz: Tamam işte o zaman sen al. Madem hiç olmamış bunlar hayatında...

Adam: Acaba kullanabilir miyim? Becerebilir miyim?

Biraz: Küçük küçük başlarsan...hem daha mutlu olursun hem de umutların daha zenginleşir. Herşey adım adım oluyor...yani ben öyle düşünüyorum.

Adam: Sen öyle diyorsan öyledir. Ben almak isterim de...param yok ki o kadar.

Biraz: Haklısın herşeyin bir bedeli var ama ben para istemiyorum.

Adam: Peki nasıl ödeyeceğim?

Biraz: Hayatının bir kısmını alacağım...dolayısı ile normalden daha az yaşayacaksın ama mutlu olacaksın...umutların da olacak.

Adam: Sen de daha uzun yaşayacaksın ha?

Biraz: Yok...dedim ya ben bundan sonra huzurlu hayatı seçiyorum. Bu senden aldığım bir parça hayatı başkalarına vereceğim huzur ile değiş tokuş edeceğim.

Adam: Vay be!...Sen tüccar olmuşsun be abi.

Biraz: Yok yahu herkes kendine göre bir şeyleri arıyor...bazen karşına çıkıyor...bazen de değiş tokuş ediyorsun...

Adam: Tamam anlaştık...ben alıyorum umutlarını ve mutluluklarını.

Biraz: Tamam...görüceksin bak çok memnun kalacaksın.

Adam: İnşallah bakalım...Abi bir de şey sorucam...hemen kullanabilir miyim bunları?...Yoksa beklemem mi lazım biraz?

Biraz: Hayır hayır...hiç bekleme...hemen kullanmaya başla...unutma bak hayatın şimdi daha da kısa...sakın erteleme umutlarını ve mutluluklarını.