Şair olur bu kent

Bu kent şair olur geceleri,

Gönülden şarkılar

Şiirler hikâyeler yazar

İçinde senden başkası olmayan

Cümleler kurar

Notaları dizer es vermeden

Aşk ve sevgi dökülür dizelerinde

Gözyaşı damlar nağmelerinde…

Dün gecenin sessizliğinde

Kurdum yine masamı

Mumları “can” yanıklarından

Isıttım ellerimi

Senin bıraktığın yürek közünde…

Uyuyor koca bir şehir

Uyumasın

Uyumamalı aşka koşan sevdalara

Sönmesin yakılan ateşler…

Kent yalnızlığında bu akşam

“Sensizliğe” fasıl başlıyor

Susuyor yalnızlığıma

Kurulu yılların çalar saatleri

Ve üşüyorum

Adana sıcağının gece ayazına

Dayamış sırtını sensizliğim…

Koskoca Adana şehri

Hapishane oluyor gözlerinde

Ben her an hapsoluyorum yeşilinde

Aşkın ağlıyor

Tepebağ’ın dar sokaklarında

Çıkmaz bir sokağa giriyorum

Yüreğimin tam ortasına

Sol yanıma yaslanıyor hayalin

Bir an sönüyor gökteki yıldızlar

Yaka paça düşürüyor

Hecelerini şiirlerimin arasına…

Sensizlik tiryakilik yapmış yüreğimde

Saç tellerin bile

Hasretinle kokar gecenin sonsuzluğunda

Bu kent şair olur geceleri

Şiirler yazar şarkılar besteler

Hikâyeler romanlar yazar

İçinde yüreğimi dolduran

Karabasanlardan…

Ve sabah olurken kızıl renginde

Yorganım oluyor

Portakal çiçekleri…

Uyanıyor koskoca bir kent

Sevdalara kucak açarak,

Koyu bir dem oluyor yalnızlıklar

Ustalaşıyor bitmek tükenmek usanmak

Bilmeyen acılar...

Sabahın ilk ışıkların da bile

“Şair olur bu kent”

Dökülür hece hece gözyaşlarım!

Erdoğan ÖZGENÇ

Adana 14.07.2013 13.10