Sakın iyi anne baba olmayın

Her işte olduğu gibi evlilik ve çocuk sahibi olma konusunda prensip sahibi olmak gerek diye düşünüyorum. Şöyle ki; nasıl bir evlilik istediğinizi, müstakbel eşinizle paylaşmak istediğiniz hayatın nasıl olmasını istediğinizi, zevklerinizi, iyi ve kötü huylarınızı gerçekci bir şekilde ortaya koymalısınız ki evleneceğiniz kişiyi bu özelliklerinize uygun seçmelisiniz, en önemlisi ev geçinderecek ve bu sorumluluğu alacak maddi ve manevi yeterliliğiniz var mı bunları ve buna benzer şeyleri çok iyi düşünmelisiniz, yoksa evlendikten sonra nerede nasıl bir evde oturacağınızdan tutun da, evdeki perdelerin rengine varıncaya kadar sorun kümesiyle uğraşmak zorunda kalırsınız. Hatta çocuğa konulacak isim bile tartışma konusu olur. Dolayısıyla sadece hevesler, ihtiraslar, kıskançlıklar üzerine kurulmuş bir yuva temelsiz olur, tahmin edeceğiniz gibi de temelsiz olan her şey de yıkılmaya mahkumdur.

Yazımın başlığını genişletecek olursak; iyi anne baba olmak adına yapılan hatalar malesef o çocuğun geleceğini karartabileceği gibi anne baba olarak bizim de hayatımızı zehir edebilir. örnek vermek gerekirse; çocuğun istediği her şey mümkün olduğunca yerine getirilmeye çalışılıyor, her şeyin en iyisini yedirmek, her şeyin en iyisini giydirmek için çabalarken ya da kreşe ve ya okula gönderirken arkasından bir su dökülmediği kalıyor ama öbür taraftan çocuğun ruh hali, maneviyatı, terbiyesi, kimlerle arkadaşık kurduğu, okul ve ev dışında nerelere gidildiği malesef göz ardı ediliyor. o yüzden bence çocuğa sadece iyi anne baba olmak için çabalamak yerine SORUMLU anne baba olmak gerekir.

Çevremde gözlemlediğim yanlışların bazıları; çocuk doğru yönlendirilebilecek yaşa gelene kadar iyi anne baba olamak adına sorumluluk bilinci bir yana itiliyor. Çocukla arkadaş olma çabası içine giriliyor ve malesef sorumlu anne baba olmak unutulabiliyor. Çocuğun ilerde nasıl bir insan olunması isteniyorsa ona göre bir metod belirlemeliyiz, örneğin çocuğumuzun korkusuz, cesur biri olmasını istiyorsak onu alışsın mantığıyla çeşitli hayali şeylerle korkutmak yerine onun korkularıyla başa çıkabilecek sağlam bir iç dünyaya sahip olması için çalışmalıyız ya da imanlı olmasını istiyorsak öncelikle bütün hal ve hareketlerimizle, yaşantımızla, örnek olmalıyız, aksi takdirde kendimizin yaşamadığı bir hayatı çocuktan istemek gibi yanlışın içine girmiş oluruz bu da imkansızdır. Anne baba olarak çocukların ilk önce bizleri örnek aldığı gerçeğinden yola çıkarsak tamamiyle bütün duyarlılığımızla, yaşantımızla, konuşmamızla, gülmemiz, oturup kalkmamızla örnek olmalıyız. Şunu unutmamak gerekir ki çocukların ilk idolü anne babasıdır.

Tüm bu yazılanları toparlayacak olursak öz güveni olan, sağlam kişilikli, başarılı, saygılı, iyi eğitimli mutlu çocuklar yatiştirmek için "kızımla ya da oğlumla arkadaş gibiyiz" demek yerine onun sorumlu anne babası olun.

Zaman zaman huzur evlerine gidildiği zaman hep şunu duyarsınız: Soru; çoluk çocuk yok mu teyze (amca)? Cevap; olmaz mı yavrum, biz onlar için herşeyi yaptık, bir dediğini iki etmedik, elini sıcak sudan soğuk suya değdirmedik, adeta arkadaş gibi olmaya çalıştık ama.....

O yüzden çocuğun zaten sokakta, mahallede, okulda, arkadaşı var siz annesi olun, babası olun hem de en sorumlusundan.

Karşılıksız, şartsız, beklentisiz, kuralsız sevgi gösterin.
Çocuk daha yönlendirilebilecek yaştayken ona sınırsız güvenin, inanın, çocuğun özel yetenekleri olduğunda onu o tarafa yönlendirin.
Bu yeteneklerine gore özel uğraşılar belirleyin.

SONUÇ: Süper anne –baba olmak için kendinizi yıpratıp durmayın, evet onlar sizin için herşey ama süper olmaya çalışmayın. Sadece sorumlu olun, kendinizi dinlemeyi, kendinize vakit ayırmayı unutmayın, eşinizi ihmal etmeyin, yeniden hayatın içine atılmayı başarın, kendinizi ikinci plana atmayın yoksa bunun sonucu ruhsal bunalımdır unutmayın. Eşinizi alın sinemaya, tiyotraya gidin. Spor yapın, biraz pedogoji ve biraz da psikoloji okuyun.

Unutmayın elinizde bir çekirdek var, ya onu sorumlu anne baba olarak büyütür; bir çınara dönüşmesinde katkı sağlarsınız ya da malesef……..