Sana birikiyorum

sen ki gülüşüme sevdalar yığan şehir
sessizliğe büründü şiirlerim

şehri süpürüyorlar anne
ölü bulutları süpürüyorlar

tek tek yok oluyor
uçurtma yüzlü çocuklar

ve tek tek sönüyor
anne gülüşleri


gözlerini çalıyor kırlangıç yavruları
geceleri korkular büyütüyorum


gölgemde küçülüyorum seni özledikçe
kesikler birikiyor göğsümün tam ortasına


kış için sakladığım bahar dallarını kırıyorum
kızıl intiharı seçiyor ağaçlar kendine


ellerine dokunuyorum fesleğenlerde
ve uçsun diye yalvarıyorum kör kuyulara attığım tüm ateş böceklerine


çığlık çığlığa isyanı denizlerin


şehri süpürüyorlar anne
ölü serçeleri süpürüyorlar
papatya leşlerini


tek tek yok oluyor
anılarda dolaştığım sokaklar


ve tek tek düşüyor
durak tabelaları

sesini çalıyor bu şehrin kalabalığı

şehrin tüm güvercinleri havalanırken yüzümde
her gece vakti sana soyunuyor yalnızlığım
her gece vakti mühürlüyorum yaşları kirpiğime

gidişinle ölümler biriktiriyorum anne
gidişinle özlemler biriktiriyorum

yokluğun derin bir suskunluk gözlerimde


29 Ekim 2009 / Arzu Altınçiçek