Sana susadığımda öğrendim...

Gözlerinde gözlerini görmek istedi göz bebeklerim. Hani bakmak ile görmek arasında kalınmış ince bir çizgi gibi, ebediyete kadar görünmek isterim gözlerinde suretimin her halini. Kimi geceler ağlayan, kimilerinde homurdanan ama asla Ay’ın olmadığı bir geceye çöken karanlığı istemedi. Bir mum alevi kadar da olsa, seni görebilmem için ışık gerekliydi. Işığım olan bazen bir tutam saçının teli, bazen mahcup bakışlara şahitlik eden dudaklarının hayali, bazen de kokusunu unutamadığım bedeninin teni…

 

Seni okuduğum kitapların kahramanlarına büründürdüm de sevdim. Eski İstanbul sokaklarında elinde güğümü,  “boza” diye bağıran emekçileri seyreden küçük kız hallerinde hayal edip de sevdim.

 

Bazen de yasakları çiğnedim düşlerimde, mesela günahı seninle tattım ilk nefsimde, ilk ben dişledim elmayı ellerinde, bilmediğimiz alemlere uğurladım hayallerimde, kimi zaman giden sendin, kimi zaman ben gurbet ellere. Ama hep mutlu sonlar ekledim hikayelerime, kavuşsun istedim farklı mekanlar da ama aynı ağacın gölgesinde. Kimi zaman baş harflerimizi kazıdığımız çınara imrendim, kimi zaman da onun kadar şehvetli bir aşkın kahramanları olmayı diledim. Çöllerde kavuşmalar kadar özleminde aşktan olduğunu, sana susadığımda öğrendim. Hasret yangınlarını gözyaşlarımla söndürmeyi bekledim, kalabalıklara karışan bedenini dar sokaklarda terk ettim, ayrılıklar da tat versin istedim.

 

Nerde nasıl kimin ile olursan ol ben seni istedim de sevdim, bazı akşamlar da mehtabım olurken, bazen de seni düşünüp uyurken…

 

Bitmeyecek bir tutkunun adı ile başladım her güne, ruhumun zikrettiği tek o isime… Yeri geldi yüreğimde birkaç kelime, yeri geldi kalemimde birkaç cümle…

 

Hoş Geldin Ey Sevgili, Hayat Kattın Yüreğime...