Sandalyeli ilk uçak maceram!

Kız kardeşim ''abla, hazırlan seni Antalya’ya bekliyorum, burada denize ve havuza girmeni istiyorum, size su tedavisinin çok faydası var'' dediğinde içimi inanılmaz bir heyecan kapladı. Birden o kadar yolu nasıl giderim diye düşündüm. Kardeşim ''Ben sana uçak bileti de ayarladım. Merak etme Medline seni alandan alacak ve uçağa transferini yapacak'' dedi.

Bu sandalyem ile ilk seyahatim olacaktı. O kadar sabırsızlanıyordum ki hemen bavulumu hazırlamaya başladım.

Kızım beni havaalanına götürdü ve teslim etti.

Uçağa özel bir ambulansla gittim ve içinde bulunan asansörle uçağa yanaştık. Uçağa ilk binen yolcu bendim. Hemen ardımdan yolcular uçağa yavaş yavaş alınmaya başlandı. Bu arada yanımda bulunan iki koltuğun hala boş oldurduğu görünce bunun rahat seyahat edebilmem için ayarlandığını düşündüm.

Bu arada oturduğum koltuk sırasına doğru iki bey geldi. Biletlerindeki sıra numarasına bakıp kalkmamı ve yer vermemi beklediler.

O an nedense engelli olduğumu söylemek içimden gelmedi. Kalkamayacağım için bacaklarımı dizlerimden tutup açmaya çalıştım ve işaret ederek böyle geçin dedim. Şaşkın bir bakışla benim tarif ettiğim gibi geçmeye çalışırken birden bacaklarım kasıldı (istem dışı spazm) beyefendi bacağını kurtarmaya çalışıyor fakat bacaklarım o kadar sert kasılmıştı ki çekmeye çalışsa da çıkaramıyordu. O sırada ayağından çıkan ayakkabısı benim kucağıma düştü.

Bin bir zorlukla koltuğuna oturdu ve ayakkabısını giydi. Sıkıntıdan kan ter içinde kaldım ve çok mahcup oldum. Herkes yerine yerleşti ve uçak yolculuğumuz başladı. Beyefendi bana iyi yolculuklar diledi ama çok mahbup olmuştum kısık sesle teşekkür ettim. Bulunduğum duruma bir açıklık getirmek zorunda kaldığımı hissetim ve özür dileyerek neden kalkamadığımı kendilerine anlattım. Çok üzüldükleri gözlerinden belli oluyordu. Bana omurilik felcinin tedavisinin olup olmadığını sordular. Şu an tıp alanında bu konuda çalışmalar olduğunu söyledim fakat daha kesin bir sonuç olmadığını belirttim. Kendisi de bu konulara çok duyarlı olduğunu söyleyerek bana cebinden kartını verdi. Kartın üzerinde Beyoğlu Belediye Başkanı Kadir Topbaş yazıyordu.

Şaşkınlığım ve mahcubiyetim daha da artı. Diğer beyefendide Tuzla Belediye Başkanıymış ve Antalya da yayla şenliğine gidiyorlarmış.

Benim ilk uçak seyahatim böylece bacaklarımın kasılmasıyla unutamadığım bir komik bir anıya dönüştü.

Sanırım şuan ki İstanbul Büyükşehir Başkanı Sayın Kadir Topbaş içinde unutamadığı bir anıdır.

Ayrıca engelliler konusundaki çalışmalarında da kendisinin ne kadar duyarlı olduğunu biliyorum. Başkanın Türkiye Omurilik Felçlileri Derneğine de verdiği destek içinde teşekkür ederim.