Sanma ki

Bir gazete kağıdına sarılı
dünden kalmış kuru ekmeğimin siyah zeytini
İnce belli cam bardağa doldurulmuş
demli çayımın tek kesme şekeri
Cevizli burma kadayıfımın
Koyu kıvamlı şerbeti
Sanma ki dilim tad almaz yaşamın kıyısından...

Puslu İlkbahar sabahlarının gün doğumu
Buz kaplı yeşillerin nefesi, "İğde Çiçeği"m
Yağmur sonrası ana kucağıyla sarmalanmış sevgim
Tane tane süzülmüş damlam, gözyaşım
Rüzgara karşı duramayan narinim, "Nasnarin"im
Ateş kırmızısı, sus pus olmuş Gelinciğim
Sanma ki koklayamam seni ben veda dolu günbatımlarından...

Külkedisi süslü gecelerin eşsiz ışığı rüyalar
Gülümseme dolu melodilerle bezeli suskun sessizliğim
Darılır mısın Aşkımsın desem
Dudak mı bükersin söylemlerime
Banal mı gelir yoksa betimlemelerim...

Sanma ki dinlemem, sanma ki yoksun
Uğur böceği yüreğim
Pır pır olur, uçar bir günlük Kelebeğim
Açılır sonra gözlerim
ve vazgeçer umutsuzca
Ne sensin
Ne bensizliğim
Ne bensin
Ne sensizliğim
Sanma ki tatsızım
Tadın bir dilim kuru ekmek, siyah zeytinim...

Üşüdüm
Kimsesizim
Küskün
Seninim
Sanma ki güllük gülistan yokluğun
Bir tutam Kırçiçeğim,
Yemin ederim
Seninim, sensizim, sessizim...

Necat Necdet Demircan