Şans bazen...

“Henüz ölmemiş olan birinin hala bir şansı vardır.” Demişler.

Bu şansa yeterince şans verdim sanıyorum. Aynaya baktığımda çoğu kez yansıdı yarım yüzün silik ve yitik… Canım boğazımda dilimi sıkıştırıyordu dilim… Ve ben söyleyemediğime bin pişman düşünüyordum hala seni…

Artık gelmeden gidebilirsin…

Ben söyledim, sen okudun… Bir ip olmasın yaşanması benim ellerimde değil… Ben çağırmadım, sadece söyleyemediklerime şikayetçiydim…

Bir yol büyüdün içimde böylece… Sadece susmak eziliyor inceden… Ama sende olmayan bir ben isem… Niyetim bozulur, ellerim buz gibi terden… Gözlerim süzülür…

Bu iç çekişler ilk de değilken, yerin ayrı tabi ki… 'LaL

Not:

Değerli arkadaşım Mehmet GÜLYURT' a fotoğraflarından kullanmama izin verdiğinden dolayı teşekkür ederim.