Sarılar ortada yemem ben

Doğum gününe gizli gizli bir kazak örmüşsündür, her ne kadar iyi gitmesede evlilik her ilmek sevgidir..
Beklemişsin 12ye kadar .

Ama yok sabah 5 te kalkıp işe gideceksin hazırladığın paketi, katı masanın üzerinde bırakır yatarsın..
O arada kapı açılır, ardından açılan paketin hışırtılı sesi..

Sonra.. ışık yanar yattığın odada, kazak giyilmiş aynada bakılıyordur kendisine..
Gözlerini açarsın..
Duyduğun ilk söz..

''Kolları kısa olmuş''tur.. sonrası..Biter zaten..

Bu da yaşanmış.. Bu da gerçek..
"Benim kadar gerçek hemde Halide" demiş bir arkadaşım bir önceki blog yazıma..

Bir diğer kahramanımızda maddi anlamda sıkıntı çeKtiği zamanlar da evin tüm yükünü sırtında taşırken;
Zaman ay sonu paraların suyunu çektiği günlerde, akşam eve gelir kadın evde pişirecek soğan bir avuç fasulye bile yok, çorba içinde şehriye .
Koşar son bozukluklarla beş yumurta iki ekmek alır güzelce salçalıca pişirir tavada.. Acele ediyor ya yumurtaların sarıları birlik beraberlik ruhu içindeyiz der gibi o eski aliminyum tavanın ortasında buluşurlar.. Evin reisi!! Kükrer sanki katkısı var gibi..

- Ne bu yumurtalar böyle, sarıları ortada.. yemem ben... kadın içinden..

taşın kökünü yeee.. çocuklar bile baka kalır onların yerini alan babalarına...

ne çoklar...her yerden çıkıyorlar.. dillendireceğiz ki bir daha yapmasın yapanlar...

SEVGİ İLE EFENDİM..