Satılık e-devlet şifresi

Sabah sabah bir havale yapmak için PTT’nin kapısına dayandım. Saat sekizi geçtiği halde açık değil.
Mesai saatleri farklı olabilir.
İletişimin bir kısmı satıldı ya.
Yüzde kaçı satıldı bilmiyorum.
Yabancılar almış işte.
Birisi de babalar gibi satmış.
PTT giriş kapısında bir ilan.
“e-Devlet Şifresi Satılır.”
Şifre satıyorlar.

Tamam, bu bir internet şifresi.
Devlet elektronik ortama, internete bilgilerini yüklemiş.
Devlet, bilgilerini satıyor. “Devlet Sırlarını” değil elbette.
Hangi bilgileri sattığını, şifre alan öğrenir.
Kısacası; vereceksin parayı, bir şifre alacaksın.
Devletin bilgilerine ulaşacaksın.
İşini halledeceksin.

“Satmak” kelimesi beni hep ürkütmüştür.
“Devleti satmak”. “Vatanı satmak” gibi düşünceler hep beni derinden etkiler.
Ürperirim.
İşin içinde “vatan” olunca, “Satmak/satılmak” benim sözlüğümde yer almaz.
Ne yazık ki bazıları ”babalar gibi” satarım dedi ve sattı.
Sanki “babalar” satmak için hep hazır.

Sattılar.
Yetmedi şimdi de şifre satıyorlar. Tabiri caizse kuruş kuruş para kazanacaklar.
Ülke nüfusunun ne kadarı internet kullanıyor tartışılır.

Bu ülkede, “Atatürk İlkeleri” hiç önemsenmedi ve de uygulanmadı.
“Laiklik” ilkesinin içi boşaltılıp, insanlara “dinsizlik” olarak anlatıldı. “Laikler dinsizdir” diye anlatıldı, boş Müslümanlara. Dolu Müslümanlar da sindirildi.
Memleket acayip giyimli insanların, yeni tarikatların şıhların ülkesi oldu. Para için ”İslamiyet’i” kullananların sayısı çoğaldı. ”Satmak” o kadar sardı ki vatandaşı. Tarla satıp, “hacca ve umreye” gidenler bile çoğaldı. “Hacı” olduktan sonra, “yiyecek ekmek” bulamayanlar daha da çoğaldı.

“Devletçilik” ilkesi de hiç önemsenmedi. Devletin, can damarı sayılacak bütün tesisler satıldı/satılıyor.
Adı da, “özelleştirme”
Küreselleşmenin gereğiymiş, özelleştirme.
Hala da satılmaya devam ediliyor, çaktırmadan.
Satılacak bir yer kalmayınca ne olacak? O zaman ne satacaklar? Merak ediyorum.
Satış sonrası elde edilen paralar nerde/nerede? Bilen var mı?
Sat gitsin.
Sat gitsin, demek kolay.
Devlet şimdi de şifre satıyor.
Şifre satmak basit gibi görünüyor.
Belki de en önemsiz işlerden birisi, şifre satmak.

Nedense beni; “devletin tesislerinin ve toprağının satılması” tedirgin ediyor.
Bu, “tedirginliğimin ve söylenmemin” nedeni, ülkemi çok sevmemdir.

Siz hiç, “sattığı eve girip oturabilen, yatabilen bu ev benimdir” diyen birisini gördünüz mü?
Ben görmedim.

“Çanakkale Geçilmez.” Sözünün içi çok oldu boşalalı.
Artık kimse, Çanakkale’den geçmeye çalışmıyor. O iş bitti.
Geçme yolları/teknikleri çok farklı artık.
Çok…

Elma, armut satmıyoruz, baylar bayanlar.
Sattığımız, özelleştirdiğimiz şeyler “keten helva” değil.

Yine de unutmamak lazım.
Şifre çözüldü mü, bulmaca biter.