Satılık kızlar

Ooooof, offff! 

Gel de Boğaz'ın keyfine var, gel de vapurun penceresine daya başını tatlı hayallere dal... 

Bugün yine iş için karşı yakaya, Sirkeci'ye geçmem gerekti. Her karşıya geçişimde mutlu mesut dönerim ya işyerime, suratıma bir aptal gülümsemesi yayılır ya denizi gördüm diye... 

Tam oturdum cam kenarına, çıkardım çantamdan gazetemi, hem denizi, martıları seyreder hem de ara ara okurum bir şeyler diye. Başlık çarptı önce: 'KÖLE PAZARI GİBİ' Yüzü kırmızı yemeniyle örtük, ellerini önünde kavuşturmuş, kırmızı kuşak belinden kollarını sarmış, iki yanından saç örgüleri sarkan bir 'çocuk gelin' resmiyle haberin içine daldım. Artık o dakikadan sonra keyifti, sefaydı umurumda olmadı. Okudukça içim daraldı, mideme kramplar girdi, lanet ettim böylesi düzene. 

Geçtiğimiz haftalarda Çorum'daki çocuk annelerin haberi yapılmıştı hatırlarsınız, isteği dışında çocuk yaşta evlendirilen kızların haberi. İşte bu haberin devamı gibiydi okuduğum. 

Çorum, Amasya, Yozgat, Çankırı, Tokat gibi İç Anadolu illerinden evlenememiş veya dul kalmış erkekler Doğu ve Güneydoğu Anadolu Bölgesi'ne gidip çocuk yaştaki kızları evlenmek için satın alıyorlarmış. Tabi ki imam nikahıyla. Bu durum ancak, kızların ciddi bir hastalık veya doğum nedeniyle mecburen hastaneye götürülmeleri sonucu ortaya çıkıyormuş. 

Bu işi ticaret haline getirenler varmış ve bunlar hangi evde nasıl kız var çok iyi biliyorlarmış. İç Anadolu illerinden gelen erkeklerin karşısına diziyorlarmış kızları, bir süre bekletip sonra gönderiyorlarmış. Kızlar gidince erkeklere hangisini beğendiği soruluyor ve fiyat pazarlığı yapılıyormuş. Anlaşırlarsa kızı alıp götürüyorlarmış, kızların kesinlikle itiraz hakkı yokmuş. Gerçekten tam bir KÖLE PAZARI durumu. Allahım, gözümün önüne getiriyorum da çıldıracak gibi oluyorum. 

Bu nasıl bir dram böyle? Bunlar nasıl erkek böyle? Bir çocukla yatmak nasıl bir tatmin, nasıl bir ihtiyaç gidermedir? Bu nasıl bir, kadını hor görmedir, ayağı altına paspas yapıp ezerek o çocuğu daha büyüyemeden öldürmektir? Bu kız çocukları artık bundan sonra hangi sağlıklı kafayla hayatına devam edebilecektir? Daha kendi çocukken, doğurduğu çocuğu nasıl yetiştirecektir? 

Sorular, sorular, sorular... Kafamın içinde, yanıtı olmayan, yüreğimi kavuran dünyalar dolusu sorular. 

'Hiç mi haberin yoktu, yıllardır kadınlar başlık parası ile mal gibi satılıyor, bilmiyor muydun?' diyorsunuzdur. Çok iyi biliyorum elbette, ama yeter artık yahu, yeter artık. 21.yüzyılda ülkenin bir kısmında insanlar bambaşka hayatlar yaşar, teknolojinin nimetlerinden yararlanır, daha uygar bir yaşam için çıtayı yükseltmeye çalışırken büyük bir kısmında ÇITA da ne ki, öyle bir şey mi var, kim kaybetmiş ki onlar bulsun Allah aşkına? Önce yiyecek ekmek bulsunlar da sonra belki, karınları doyunca düşünmeye başlayabilirler, "Ben kimim, değerim ne?" demeye. 

Belki... (!)