Savaşlar meşrudur

Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri birkaç gün önce İsrail’deydi.

Gazze üzerine temaslarda bulunuyordu.

Temaslar sırasında İsrail ordusu BM binasını hedef alıyordu.

Tık yoktu.

Dünyada.

Birleşmiş milletlerde.

Genel Sekreterde.

Tık yoktu ama yine de raiting alıyordu.

Bir düşünce sistemiyle karşı karşıyayız.

Hastahanelerle, okullarla, gazete binalarıyla savaşan ve insan hayatını yok sayan bir felsefeyle.

Bu düşüncenin BM binasını es/pas geçeceği düşünülebilir miydi?

Fakat BM Genel Sekreterinin anlaşılan BM binasının vurulmasından haberi yoktu.

Olmadığı için belki, ölümlerin bu değin artması üzerine yumruğunu masaya vurdu.

-Bu kadar da olmaz! Dedi.

Anlaşılan İsrail önceden çizilen çizgiyi aşmıştı.

Kısaca belirlenen “haddi” aşmıştı.

Böylece harekatın “bir had” ile sınırlı olduğunu öğrenmiş olduk.

Yine de Genel Sekreterin masaya yumruğunu vurması kayıtlara geçmesi açısından anlamlı olmuştu.

Ya anlı şanlı yazarlarımıza, çizerlerimize ve dahi strateji uzmanlarımıza ne demeli?

Onlara göre İsrail Gazze’de fosfor ya da daha yıkıcı bombalar kullanıyordu.

Bu olamazdı.

Bunların kullanımı ona şuna buna aykırıydı.

Yoksa amenna!

Kullansınlardı.

Bu şu anlama mı geliyor?

İstediğiniz kadar savaşabilirsiniz.

İstediğiniz kadar öldürebilirsiniz.

Ama bu bombaları kullanamazsınız.

Yoksa savaşlar meşrulaştırılıyor mu?