Şavk

<ı>Işığın şavkı pencereden korkarak girer içeri, perdeler sıyrılınca

<ı>İçeri girerken güneş, kendine karanlıktan bir yol açar,

<ı>Sağında yaşlı bir kadın, bir tespih çeker bir konuşur,

<ı>Solunda torunu oturur.

<ı>Seneler önce tutunmadan giderdi suyoluna, ayakyoluna,

<ı>Şimdi bir eli belinde, diğeri kamburunu taşır kadının,

<ı>Aklı,

<ı>gittiğinde gelecek kötü günlerde kalır.

<ı>Kuşlardan süzülen kuşluk vakti güneşi,

<ı>Yarı beline kadar bulanınca bedenine,

<ı>Ellerini uzatır titrek sesiyle, torunu bellesin diye,

<ı>Sesine ses verir gelini de duysun diye:

<ı>“Eskiden bir kap buğday kuşa, bir kile buğday komşuyaydı,

<ı>Şimdi eve bir kap buğday oldu, açlık kapıya gelir oldu…”

<ı>Çuldan çıkma keçinin kılları,

<ı>Duvarın kireçten eskimiş minik tozları,

<ı>İskelet kedinin tüyleri,

<ı>Bazlamadan kopan un tanecikleri,

<ı>Doksan yıllık kadının nefesi,

<ı>Çocuğun topraklı gözleri,

<ı>Asılı kalır havada güneşe tutunurken geçmişin düşleri.

<ı>Güneş donar, hayat donar, zaman donar,

<ı>Ekinler susuzluktan donar, insanın kanı donar,

<ı>“Açlık yaklaşıyor,” der görülmüş mührüyle kavaksı gözleri.

***

sağlıcakla kalın.