Sayılıyor muyuz

2002 Yılında Başbakanlık Özürlüler İdaresi Başkanlığı tarafından engellilerle ilgili bir sayımız açıklandı. O günden bugüne bir açıklama yapılmadı. Nüfusumuzun yüzde onu gibi bir ifadeyle geçiştiriliyoruz. Yapılacak projeler belirlenecek politikalar engellilerin yaş cinsiyet eğitim durumu gibi bilgiler üzerinden olması gerekiyor. Tüm bilgilerimiz elektronik ortamda bir çalışma yapılıp bilgilendirme sağlanabilir. Geçen çalıştaydada önermiştik. Bir engelli çocuk doğduğunda sağlık bakanlığına kaydı düşülüyor. Aşı ve benzeri çalışmalar için. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığında bir kayıt düşülmeli. Çocuk engelli doğmuş ve aile ne yapacağını bilmiyor. Aileye destek verilmeli. Çocuğun eğitimi içinde rehberlik araştırma müdürlüğüne ayrı bilgilendirme yapılmalı. Çocuk nelerle karşılaşacak. Aile bilgilendirilmeli. Nerelerden hangi hizmetleri alabileceği ve yasa ve yönetmeliklerle ilgili bilgilendirme yapılmalı. Doğumundan ölümüne kadar engelliler takip edilmeli.

Biz dernekler olarak bizden danışmanlık isteyen ailelere elimizden geldiği kadar rehberlik ediyoruz. Ne yazık ki aileler derneklerden kaçıyor. Bunda derneklerin son yıllardaki içinde bulunduğu durumların sıkıntılarıma toplumda engelli algısının yanlış yönlerde olmasında engelli derneklerinin bazılarının ciddi katkıları var. Görev ve vizyonu olmayan istismarcı dernekler. Ve bu dernekleri kişisel çıkarları için kullanan derneklerin varlığı da insanların kaçma sebeplerindendir. Sivil toplumdan başka bir çözüm yolumuzda bulunmamaktadır. Engelli çocuğu olan aileler bir arada olup bilgi ve deneyimlerini paylaşmak için sivil toplumun içinde olmalıdır.

Ben dernekçiliğe başladığım ve ilk başkan olduğum dönemle şimdiki dönemi karşılaştırdığımda meselelerin çok farklı olduğunu görüyorum. Bu alanda okumaya ve örnek olaylar üzerinde çalışmaya gayret ediyorum. Her gün farklı bilgi ve deneyimlerim oluyor. Politikaların belirlenmesi için mutlaka tekrar ciddi bir sayım yapılması gerekiyor. Ben acemilik döneminde işkur kaynaklı projeler yaptım başladık öğrenci aramaya. Hâlbuki ilk önce bir ihtiyaç analizi yapmak gerekiyormuş. Kaç engelli var bunların neye ihtiyaçları var. Daha sonra aynı kurs üzerinde küçük değişiklikler yaparak aynı öğrencilerle kurs yapanları görünce bu işlerin çokta faydadan ziyade günü kurtarmaktan başka bir faydası olduğunu gördüm. Şimdi yaptığım ve yapacağım faaliyette şunu düşünüyorum. Bu yaptığım iş ve eylem kamu yararına mı kişi yararına mı? Ben kamu yararına olmasını tercih ediyorum.

Kaynak :Türkiye Beyazay Derneği İzmir şubesi Başkanı Salih ARIKAN