Sayın başbakan haklı...

Eski çağlardan beri, dünyanın her yerinde insanların birlikte, bir arada, barış içinde yaşaması için kim bilir ne kadar çok insan kafa patlatmış, teoriler geliştirmiştir. Bunların çoğu da zaman içinde yönetici güçler tarafından denemiş, olumlu olumsuz yanları ortaya çıkmış, sürekli geliştirilerek bu güne gelişmiştir. Din eksenli formüller Hıristiyanlığın büyümesi ile o günün Avrupa’sında yönetimlere egemen olmuş, kabaca Fransız ihtilalına kadar sürmüştür. Sanayi devrimi ile ortaya çıkan yeni kavramlar(insan hakları, demokrasi…) hiç şüphe yok ki, Avrupa’nın bu günkü gelişmişlik seviyesine gelmesinde büyük rol oynamıştır. Orta doğu, yaşadığı koyu din eksenli yönetimden, o dönemde kurtulamamış, sanayi devrimini yapamamış, dolayısı ile sadece sanayi bakımından değil, demokrasi, insan hakları, özgürlük gibi çağımızda genel kabul görmüş kavramları da yaşamlarına sokamamıştır.

Atatürk, hızla sanayi devrimi açığını kapatmak için, (birazda mecburen) devlet destekli sanayi modelini seçmiş, bu model (ikinci dünya savaşına rağmen) olağanüstü başarı sağlamıştır.

Ancak bu sanayi devrimi süresini tamamlamadan 1950 yılında, başka ufuklara yelken açılmış, bu da ortaya bu günkü tabloyu çıkarmıştır.

Bu uzun girişten sonra sayın Erdoğan’ın, “Gerilim isteyenlerin üretim, demokrasi, özgürlükler diye bir derdi yok. Halkı hükümete karşı ayaklanmaya davet etmek, barışa katkı değil.” Sözleri son derce doğrudur.

Ancak; 2002 de iktidara geldiklerinden beri, türban meselesi ile halkı ikiye, yandaş basın yaratarak basını ikiye, ihale ve devlet kadrolarına eleman alımı politikaları ile halkı bizden veya bizden olmayan yaratarak ikiye bölmek üretime, demokrasiye, özgürlüklere ne kazandırdı ki?