Sayın Kesici'nin son şiiri üzerine!

Sayın Kesici’in “Bir ölünün notları 1” başlıklı şiirini okudum biraz önce!

Şiiri çıplak manada “nekrofili” hallerini betimliyorsa da daha derinden incelendiğimde beni farklı diyarlara aldı götürdü!

Rumelifeneri köyü, İstanbul boğazıyla Karadeniz’in buluştuğu yerde, Avrupa yakasında konuşlanmış güzel bir serhat köyümüz! İşim dolayısıyla birkaç gün kaldım orada. Bulunduğum süre zarfında insanımızın yemeye imtina ettiği bazı deniz mahsullerinden yeme cesaretini gösterdim!

Yavru köpek balığı mesela!

İnsanımız yemez!

Yayın balığından bir farkı yoktur. Postunu soyarsın, yirmilik kuzu eti çıkar piyasaya! “Balıketli” lafı buradan gelmektedir tahmin ediyorum! Kızgın yağda kızarttın mı yeme de yanında yat!

Köpek lafı geçince balığın adında, insanımızda tiksinme halleri oluyor! Ne kadar yanlış bir algılama olduğunu gözümle gördüm, midemle şahit oldum!

Vatoz!

Evet! Vatoz da yedim burada! Gören kalkan der!

Şiirde “kalkan” lafı da geçince Rumelifeneri köyü, köpekbalığı, vatoz ve çakma kalkan aklıma geldi!

Tabi şiirin devamı gelecek! Sanırım Sayın Kesici, Kemalist sola bağlar bunu! Hiç mahzuru yok bence!

Şiirdeki hemşire şablonu, insanın imzayı atmış, morglar âlemine gidiyor durumdayken bile umudunu yitirmemesinin narkozsal bir anlatımıdır!

Devamını bekliyorum!

Yazarım tekrar!