Sen ...

çöl ateşlerinde ,

hayat pınarımdın sen,

kavrulmuş dudaklarıma değen ...

bir meltemdin,

sonsuzluk dağlarından kopup,

mutluluk yaylamda esen ...

ve tam da ben soluksuzken,

tüm benliğime giren ...

sen,

soframda ki aşım,

su' yum, ekmeğimdin ..

yokluğunda ise,

saçlarınla, resimlerinle

ve hayalinle yetindim ...

sonra ,

yavaş, yavaş

çatladı dudaklarım ,

soldu benzim,

inan senin yokluğunda ben,

yürüyen bir gölgeydim ...

eylül 2011