Sen gittiğinden beri

Artık şarkı dinlemiyorum, eğer seni hatırlatmıyorsa.
Artık piyanoya dokunmuyorum, notalar seni anlatmıyorsa.
Artık ne mi yapıyorum?
Sen gittiğinden beri,
sol yanımda bir boşluk oluştu.
Zamanla kapanır diye umut ediyordum,
elbet, yeri dolar diyordum
dolmadı.
Onunla yaşamaya da alıştım,
sensiz yaşamaya alıştığım gibi.

Sen gittiğinden beri,
köşedeki çay bahçesine takılıyorum akşamları,
eski dostları görüyorum uzaktan,
selam verip, kayboluyorlar gecenin karanlığında.

Sen gittiğinden beri,
beraber anılarımızı yazdığımız kaldırım taşlarında yaşıyorum geçmişi.
Kimi zaman, ilk elimi tuttuğun taşın orda ağlıyorum.
Yoldan geçenler.
Deli zannediyorlar beni,
kimileri dilenci sanıp bozuk para atıyor
ve acıyan gözler bakıyor artık bana,
senin o sıcacık gözlerinin yerine,
acıyan gözler ile karşılıyorum karanlığı.

Biliyorum kızacaksın ama

Sen gittiğinden beri,
yine eski arkadaşlarıma takılıyorum,
napim...
Bir tek onlar kaldı,
bir tek onlar anlıyorlar beni,
bir tek onlar paylaşıyorlar acımı
ve bir tek
onlar seni unutmamı istemiyorlar benden