- Kategori
- Şiir
Sen O'nu Görmüyorsun

Aydınlık;
Gündüzde,
Güneşte değil.
Karanlık;
Gecede, gündüzde,
Sende değil.
Duyan kulak,
Gören göz,
Başta değil.
Varsa; başta akıl,
Yürekte sevgi,
Benlikte ışık,
Okur akıl,
Duyar kulak,
Görür göz.
Yoksa;
Gönülde aşk,
Varlık, yokluk
Sende değil.
Her şey,
Senin gördüğün,
Baştaki akılda değil.
Yalnız;
Sende hepten
Boş değilsin.
Aklını kullanır,
Yüreğini temiz,
Tutarsan eğer.
Yaşadığın,
Bu dünya,
Hepten yalan değil.
Yeter ki;
Sen,
Bozma niyetini.
Eğme yüzünü.
Kullan aklını,
Döndürme kalbini.
Her yer,
Her yön,
O’nun dur.
O, isterse;
O, her yeri,
Nuruyla aydınlatıp parlatır.
İstemezse;
O, her yeri,
Yakar, karartır.
Dünya, dönüyor,
Sen,
Yürüyüp gidiyorsun.
Dümende,
Sen,
Olsan da
Sen,
Onu sürmüyorsun.
Su, akıyor.
Gemi, gidiyor.
Görüyorsun.
Yüzdüren, O, amma…
Sen, O’nu görmüyorsun.
25.12.2010
Cahit KARAÇ