Seni sevdik biz Çocuk !

Çok zamandır aramızda; bazen bonus kafalı, genelde sıfır numara tıraşlı bir çocuk! Hep ilk günkü gibi, dün gibi… Sahi kaç zaman oldu o aramıza düşeli?

Çok bilenlerin arasında geçen yılların akil adamı. Bir “topçudan” öte, sanki başka dünyalı. Sakin duruyor, kavga etmiyor, küsüp gitmiyor… İstanbul gecelerine, ailesini bırakıp, hücum etmiyor.

Sen mi yabancısın buralara, yoksa biz mi çok yabancıyız sana? Ah be çocuk; bir çirkeflik yapsana! Oysa ne çok tahrik tükürüğü atılmıştı sana da: Asılıp duran formana, salya akıtan karşında, kazma vuran, o canım sol ayağına.

Bir gerginlik, bir gündem yarat Alex! Yoksa seni de hiç edecek bizdeki binlerce çirkin ses. Ya da git buralardan, bu kadar güzel durulur mu yıllarca, pes! Kirliği severiz biz, temiz lakırdıları kes!

Sana çok dil uzattık biz sıfır tıraşlı çocuk. Bilmezdik senden önce küfürlerin bu kadar kifayetsiz, asparagas haberlerin ise gereksiz olduğunu. Sen tam bir sabreden derviş gibi… sabrını selamete eriştiren insanın biri…  Bir gitti dediler senin için sonra gitmedi! Her sezon sonu dinler olduk, bu ezber hikayeyi. Halbuki, ezber de olsa, tutardı genelde bu söylenti eylemi. Sen de tutmadı çocuk! Göle çalınan maya gibisin. Ya tutarsacıların yalanlarını balon ettin, tekrar tekrar gümlettin.

Her futbolcu gidebilir ama insan olanı kalır. Hem adı kalır hem de kendi büyüttüğü şanı. Statlar yıkılır, sözler değişir ama sen gibi adamlar her daim gönülde gelişir.

Sen aldığının hakkını verdin çocuk! Sadece güzel bir frikik değil seni farklı kılan. Asıl önemlisi senin sahada insanca durman, sana hayran çocuklara temiz bir model olman. Sadece akıl fışkıran asistlerin değildi seni vazgeçilmez yapan: Aile ne demek sorusunu her daim cevaplaman, aç gözlü bir canavar gibi etrafa saldırmaman.

Sen hep buralarda ol emi! Hep frikik at, hep asist yap; ayağa kaldır alemi; halı sahalarda bile olsa... Seni sevdik biz. Ve bil ki: Bu yazının sahibi Fenerbahçeli olmayan biri!