Seni seviyorum derken.

Aslında; delikanlı, çocukluğundan beri seviyordu kızı.
Çocukluk aşkıydı yani, ama bir türlü açılamamıştı. Ya olmaz derse, ya dalga geçerse, bu düşünce beynini kemiriyordu. Aynı mahallenin çocuklarıydılar, aileleri orta halli insanlardı. İkiside lise öğrencisiydi, komşu kızıydı. Dahada kötüsü annesi ona emanet etmişti kızını. 'Aman oğlum göz kulak ol, beraber gidin beraber gelin' demişti. Delikanlı 'tamam teyzeciğim sen merak etme'.
Artık okula beraber gidip geliyorlardı. Okul çıkışı kızı evine bırakıyor, sabah olmasını sabırsızlıkla bekliyordu. Geceleri, 'yarın' diyordu, 'yarın açılacağım ulan, ne olursa olsun artık! Ama ertesi gün yapamıyordu. Bırak açılmayı hiç konuşmuyordu, konuşamıyordu kızın yanında. Kız günaydın diyordu o kıza bakamıyordu bile kısık bir sesle günaydın diyordu.
Ogün okulda karar vermişti, bunca yılın acısını çıkaracaktı, okul çıkışı eve giderken söyleyecekti sevdiğine sevdiğini.
Dönüş yolunda delikanlının adımları yavaşladı. Kız sordu 'ne oldu? O an durdular. Delikanlı 'şey' dedi ' şey'... kendini biraz toparladı, 'hadi' diyordu içinden, ' hadi söyle artık kaybedecek neyim varki'. Kız tekrar sordu ' ne oldu niye durdun, bir şey söyleyeceksin? Delikanlı 'bak' dedi, 'sana bir şey söylemek istiyorum ama sakın beni yanlış anlama'. Kız bekliyordu başını biraz öne eğdi, ' evet dinliyorum'. Delikanlı 'ben, ... ben seni seviyorum!
Oh be dedi ne kadarda zormuş, seni seviyorum işte'!
Önce derin bir sessizlik kız ağlayarak uzaklaştı oradan, delikanlı kızın arkasından bakakaldı.
Acaba kötümü ettim , keşke söylemeseydim, herşeyi mahvettim belkide beni bir abi olarak görüyordu.
O gün sabaha kadar uyumamıştı. 'Ben nasıl çıkarım şimdi karşısına, ailesi onu bana emanet etmişti oysa, neyse olan oldu artık', keşke hiç sabah olmasa' diyordu içinden.
Sabah oldu elbiselerini giydi evden çıktı, kızı beklemeye başladı. Biraz bekledikten sonra kız evden çıktı. Kızın annesi 'hadi hayırlı dersler oğlum, Allah zihin açıklığı versin' dedi. Delikanlı 'sağol teyzeciğim'dedi. Kıza bakamıyordu bile, kızda hiç birşey söylememişti. beraber biraz yürüdükten sonra, kız 'dersler nasıl gidiyor' dedi. Delikanlı kısık bir sesle 'iyi, bildiğin gibi işte.
Kız 'yüzüme niye bakmıyorsun, insan sevdiğinin yüzüne bakmazmı? bak ben sana bakıyorum' ...
Delikanlı şaşırmıştı ' yani sendemi, sendemi? Kızın yüzü hafif kızarmıştı evet diyemedi. Delikanlı uçuyordu sanki 'oda seviyor! oda beni seviyor! diye bağırmaya başladı. Kız 'dur dedi neyapıyorsun sakin ol, etraftakiler bakıyor' Delikanlı biraz kendine geldi ama vücudu hala titriyordu. Kıza döndü, sana birşey söyleyebilirmiyim? 'söyle' dedi.
SENİ SEVİYORUM, SENİ SEVİYORUM, SENİ SEVİYORUM. Artık hep söyleyecekti