Seni soruyorlar

İçimde olup da cümle aleme yaşatan vecizeyi soruyorlar bana. Bilemedim sözcüklerim ağır gelmiş gönüllere. Hiç mi yaşamadınız diye  sorgulandım durdum sokağında. Aşk gönül figanın yegane sırrına aşikar olan sonsuz bir nefestir diyorum. Yazdıkça sevmek sevildikçe çoğalmaktı etrafında. Elimi duaya uzattığımda gözlerimden dökülen incilerimle bakışlarına set vurmaktı. İçin ölüyorum oysa bilen yok. Sevmek ve aşık olmak bana göre değildi fani olanda. Benim için bir cümle sonsuza tecelli olur hiç olmasa da benim. Derin bir yaşam içimdeki büklümleri ütülemeye çalışırken düşlerin yılgın ve dağınıklığı her şeyi can havliyle yok ediyordu. Yerine acının rengini bırakıp hançer saplıyordu gülüşlerine.

 

Seni bana soruyorlar

 

Ömrüme düşen sol yanımda tüten aklımda filizlenen ebediyeti soruyorlar. Her gören benim aşık olduğumu söylüyorlar. Aşığım ama aslının ne olduğu kanısına asla varamazsınız. Siz sadece benim acılarımı almaya çalışıyorsunuz. Ne güzel şey dimi birinin sana aşık mısın diye sorması ve bunu senden görmesi. Sanki hakikat burağına ermiş gibi yaşıyorum bu sözleri duyduğumda.

 

Seni soruyorlar

 

Sözlerim gözlerine ilişmiş damla damla eserler bırakmış bir gönle uzanmaktı. Baktığımda kirpiklerime kar yağmasın derdim güneş açsın ve burcu burcu koksun isterdim. 

 

Olmayan seni soruyorlar sevgilim...

 

Sen içimde ben isem bir bilmecede

 

Çözümsüzüm her hecede

 

Gecemi gündüzüme gündüzümü gerece eden sen

 

Sen versen diyordum bir bilsen...

 

Azıcıkta olsa sen.