- Kategori
- Şiir
Senle kendim olmak

Kurulacak daha fazla cümlenin kalmadığı bir günün sonunda,
umutlarımı karşıma alıp tek tek ,
yalvar yakar benimle kalmalarını diliyorum.
Geçen maddi günlerden daha çok yıl gibiydi.
Çektim içime nefesimi ve
içimdeki zehri havaya karıştırana kadar, bitti.
Tüm başlangıçlara mutluluk kusuyorum.
Taktım kelebek kanatlarımı,
kendi hayali dünyamda,
belki de hiç var olmamış
bir roman kahramanını sayıklıyorum.
Bazen açılıyor gözlerim gerçekliğe,
sıkılıp tekrar yumuyorum
elimde kalan son mutluluk sihrim ile.
Olduğu gibi,
olduğu zamanda,
olduğu yerde
çok ama, çok güzeldi masalım.
Aynı masalı ellerim anlattı,
belki biraz da abarttı.
Oldum olası nefretim idi
otobüs terminali!
Şöförleri de hiç sevmezdim.
Hata yapıp ilk defa
maskemle gülümserken
nefesim doldurdu gözlerimi.
Gözlerim kurudu,
ben ağlamadım!
El sallayıp ardından,
kendi yoluma atamadığım adımdan,
son kez arkama bakışımdan,
önce sadece gözlerim doldu;
anladım ki ay önce yeni bir kelebek doğdu.
Hiç utanmadım onca insanın yanında
gözlerimdeki yaşlardan.
Ağlamam ise; biraz mutluluk,
biraz hüzün,
biraz da korkumdan.
Bir veda değil,
varlığımızın mutlak başlangıcıydı.
Geçmişinde kim olduğun değil,
Asıllık, kimle sen olduğun zamandaydı.
KK