Sensizliğin bilmem kaçıncı günü

bu sabah
her günden daha erkendi sanki
Aydos'a güneş vurmuş
gölgesinde Aydos'un, yanıyor sokak lambaları
sokaklar bomboş
ışıklar alıyor günaydınlarımı
ve sönüyor ardından.
İstanbul 3 gündür ağlıyor
ama bugün bir güleç yüzlü
sen gibi
iyi de;
sen yoksun.
aslında günaydınlarım
yutkunuşa dönüşüyor
İstanbul'un güleç haliyle avutuyorum kendimi
sensizliğin bilmem kaçıncı günü
her geçen gün varlığına adadığım mumlar sönüyor birer birer
birgün mumlar da bitecek.
dünya küçük derdim ama
istanbul ne büyükmüş!
Yollarımız...
Hayal miydi acep herbiri,
o değil de;
sen yoksun.