Serap için ağlama zamanıdır...

Her ölüm derin bir acıdır.

Ölen kim olursa olsun, ölümün soğukluğunu duyan/ yaşayan yakın çevre bu acıyı, en iyi bilendir. Ölüm biçimi, bu acıyı azaltan/ çoğaltan bir neden olabilir. Beklenen “ölüm”ler vardı; “Allah kurtardı”, “Allah çektirmedi” dedirten. Bu tür bir yaklaşım, ölümün doğallığından çok, ölenin “acı çekmek”ten kurtulmasını anlatır. Bu da, yakın çevrenin acısını hafifletir.

Ölüm vardır, derin acılara yol açar.

Vakitsiz ölümler gibi...

Ölüm vardır, “gühansız” bir insanı/ genci/ çocuğu alır götürür.

Otobüse atılan motolof ile alevler içinde kalan, yanan ve bugün hayata gözlerini yuman Serap Eser (16) gibi.

Olay ne zaman meydana geldi?

“8 Kasım 2009 günü 89-A numaralı Söğütlüçeşme-Zeytinburnu otobüsüne saat 19.40'da molotofkokteyli atıldı. Kanarya, Söğütlüçeşme Yolu, Papatya Durağı’nda meydana gelen olayda lise son sınıf öğrencisi Serap Eser’in yüzü, eli ve bacakları yandı.”

Kim, ne için yapıyor bu eylemi?

İmralı’daki koşulları protesto eden saldırganlar.

*****

Kimin öldürdüğü, nasıl öldüğü aydınlığa kavuşturulamayan bir Küçük Ceylan vardı.

-Küçük Ceylan’ın havan topuyla öldürüldüğü iddia edilmişti.-

Bülent Arınç, geçenlerde Diyarbakır gezisinde Küçük Ceylan’dan söz ederken gözyaşlarını tutamadı, ağladı.

Demek ki, ölüm biçimi, hiç ummadığınız kişileri bile ağlatır.

Bunu olağan karşılamak gerekir.

****

16 yaşındaki Serap Eser de, özgürlük (!) isteyen saldırganların hedefi oldu.

Evine ulaşmayı beklerken, otobüs içinde yakıldı.

Gel de Serap’ı yakanların özgürlük (!), barış (!) için mücadele ettiklerini düşün!

Düşünemezsin!

*****

Ölüm biçimi, hiç ummadığınız kişileri blle ağlatır.
Ağlama, ağlarken düşünme zamanıdır.
Şimdi!
Televizyona çıkma, ağlama zamanıdır.

Bülent Arınç, Serap için de ağlar mı?

& Serap'a Allah'tan rahmet, ailesine başsağlığı dilerim.