Sersemleştiren bakışlarınla bakma bana

Sersemleştiren bakışlarınla bakma bana

Yoksulluk ve çaresizlikle şu an savrulan gözlerinle bana bakma böyle

Metropolde karanlıkta gezen ruhumu esir etme bakışlarınla

Kıpır kıpır yüreğim ekmek kavgasındayım haykırışlarımla

Delice bir kavgaya düştüğüm yakarışlarımla

Eski bir mahkûmun çırpınışları bu

İş verilmeyen zalim dünyanızda

Zavallı sefil hale çevirmek mi muradın

Yoksa yerden yere vurmak mı bu bakışın

Yoksa bir umut sunmak mı bu bakışlarında gizlediğin

Söyle çekinme alışmış bu yüreğim sefilliğe

Sende utanma diğerleri gibi

Şimdi bir deli gibi aradığım kavgaya tutuştuğum

Hayatta durma sende söyle

Hayalimin büyüsü gerçek olmaz mı?

Sersemleştiren bakışlarınla bakma bana

Yoksulluk ve çaresizlikle şu an savrulan

 Gözlerinle bana bakma böyle

İnsanlardan umduğum bir iş

Bir lokma ekmek

Bir kuru soğanla akşamı getirmek

Çok gördüler bana

Umutlarımı karanlığa gömdüler zalimce

Yoksulluk ve çaresizlikle şu an savrulan

  Gözlerinle bana bakma böyle.

Son bir ders daha aldım bana bakan

Beni yakan

 Beni asan idamlık gözlerinde asan

Adı anaydı beni şefkatli kolları ile saran

Gitti ahirete kaldım yalnızlıkla bağrına taş basan

Düştüm mahkûm damına istemeden bedenimi saran

Başladım ağlamaya dört âlem duvarı idi acımasızca beni saran

Acımasızca yakan

Yoksulluk ve çaresizlikle şu an savrulan

 Gözlerinle bana bakma böyle.

MEHMETALUÇ

ANKARA-SİNCAN