Sessizlik

Dur ey sessizlik, örtme serzenişimin yüzünü
Arala hicabını bir parça yeter sustuğun
Çek soğuk ellerini üstünden arzu halimin
Al sukutunu başımdan, yeter fikrime bastığın 

Kaç asırdır kısacık zamanlarla boğuşuyor ömrüm
Kaç gemi yükü umut taşıdım uzak ülkelere
Yüreğim dağları taşıdı ordan oraya gördüm
Başımı siper ettim taşlara güllere değmesin diye

Gözlerin taa içine baktım kirpikleri incitmeden
Gönlümü han misali yorgunlara sundum bedava
Kuş tüyü döşekler beklemedim hiç kimseden
Güneşi dostlara bıraktım hiç küsmedim ufuklara

Kendime kılıç kusandım sinemi kalkan edip
Her yara izi her kan damlası benim eserim
Ölüler yok bu savaşta tek yaralı benim
Adalet yüce divanda şimdi davacı da değilim.

HAFİZE AYNACI