Sevda

Eğer o fotoğrafı o akşam kaybedebilmiş olsaydım her şey çok daha kolay olacaktı. İlgimi çeken ya da çekmeyen, benimle uzaktan ilgilenen her hangi birisine ilanı aşk edecek, o akşamdan itibaren açık açık kendisine âşık olduğumu söyleyecek, daha da ileri gidip daha fazla beklemeye gücüm kalmadığını onunla birlikte bir gece geçirmek istediğimi söyleyecektim. Zaten perişan olan halimi görünce ister istemez kendisi için bu hale geldiğimi düşünecek ve beni kabul edecekti.

Eğer o akşam o fotoğrafı yok edebilseydim onu bir daha asla aramayacaktım. O arasa bile, onun bana yaptığı gibi ya telefonlarına cevap vermeyecek ya da bir bahane ile erteleyecektim. Böyle yaparak ona çok daha büyük ceza verebileceğimi biliyordum. Elimden geldiğince onu yaralamak, onun duygu dünyasını deşmek, acı vermek istiyordum ki böylece ben de yaralı ve ezik gönlüme bir teselli verebileyim. İnsanlara en büyük acı terk edilmek duygusu veriyordu, bundan emindim.

Eğer severken terk edilmişseniz emin olabilirsiniz o güne kadar tatmadığınız bir acıyla yanacaksınız demektir ve bu acının izlerini ömür boyu içinizde taşıyacak, o yara bir türlü kapanmayacaktır. İşte bu nedenle, ben, beni sevenleri yüzüstü bırakıp gitmemeyi, ondan hoşlanmayıp bir başkasına yönelmiş olsam dahi sevgisini az az bitirmeyi, bir anda karşımdakini hüzün dünyasına bırakmamayı kendime söz veriyordum. Çünkü adamı arkadan vuranlar her zaman olabiliyordu.