Seveceksen yürekten sev.

Mahallesini, sokağını herkes sever mi? sevmez mi? Ben çok seviyorum… Mahallemi, sokağımı, çevremdeki insanları, hele hele çocukları… Sokağımızdaki sahipsiz dolaşan kedileri, köpekleri, çiçekleri benden her gün karınlarını doyurmam için çatıda saatlerce bekleyen martılarımı, karşılıksız seviyorum… Sevmeye de devam edeceğim… Nefes aldığım sürece.

Ailemiz, işimiz, arkadaşlarımız, dostlarımız ve çevremiz… Acılarımızı Sevinçlerimizi mutluluklarımızı paylaştığımız insanlar, hep onlar değil mi? İyi günlerimizde, kötü günlerimizde, yine onlar yokmudur yanımızda…

…Arkadaşım Fevzi, atmış beş yaşında. Mesleği servis şoförlüğü, Haremde yolcu otobüs firmalarında çalışmakta… Bu sabah saat on bir civarlarındaydı, arabamın yağını suyunu kontrol ediyordum, yanıma yaklaşan Fevzi ağabeyinin oğlu Şenol, babasının rahatsızlandığını acil olarak hastaneye kaldırıldığını söyledi… Hemen dörtlü ikaz lambalarını yakıp (panik yok tabii) beş dakika sonra Siyami Ersek Hastanesindeydik… Neyse bizimkinin yiyeceği daha ekmek varmış. Tansiyonu yükselmiş, şimdilik bir sorun yokmuş… Hep söylüyorum dallama arkadaşıma, ilaçlarını kullan, ihmale gelmez diye, yine de o bildiğini okuyor, düzenli ilaç almıyor… İlaçlar alınmayınca vücutta tepkisini gösteriyor… Herhalde akşamüstü alırız dostumu hastaneden… Geçmiş olsun Fevzi Ağabey…

Sevebiliyorsan eğer…

Saygı ve sevgiler…