Sevgili...

İçim sıkılıyor bugün... Derin derin nefes alma ihtiyacı duyuyorum. Boğazımda hep bir yumruk var gibi. Telefonu elime alıp alıp sonra tekrar yerine bırakıyorum. Binbir düşünce birbirine ekleniyor...gezinip duruyorlar başımın içinde. Düşünme diyorum...düşünme...ve her defasında iki damla yaşın içime aktığını hissediyorum.
Kızgınlıklar, öfkeler, nefretler, acı acı sızlayan yaralar birdenbire duruyor...zaman duruyor. Koskoca bir yuvarlağın içinde tek başına kalmış gibi...''Dünya durdu sanki''dedim hep...dünya durdu, dönmedi sanki...rüzgar durdu, kuşlar havada asılı kaldı...balıklar suda dondu. Yeşillerin, mavilerin, kırmızıların, sarıların renkleri soldu. Bir ben kaldım. Herşey yitip gitti...sonra yavaş yavaş ben de eridim.
İçim sıkılıyor bugün...Hesap-kitap bitiyor. Olumlular, olumsuzlar sınıflarını kaybediyor. Sadece gözleri ve uzanan eli...bana bakmak için dönüşü...sigarayı dudaklarına götürüşü...dudaklarının kenarındaki kıvrım...gülüşü, gözlerinin pırıltıları ve gün ortasına ansızın düşüşüm...

Belki de hiç bilmediği kalp sarsıntılarım...uzakta yaşattığım aşkım... uzak, yorgun, bitkin... her defasında isyanlar içinde olduğu için görülmeyen. O da dondu birdenbire...
Güzel bir şefkat yerleşti içime farkettirmeden ve benim de farkettirmemeye çabalamam.Yine kızmam, öfkelenmem, yine aynı tutkuyla sevmem...
Duymasaydım, bilmeseydim... görmekten, bir solukta gitmekten bu kadar korkar mıydım?
Hastane...ameliyat...hastalık..
Düşünme...düşünme...düşünme...