Önce anneyim, sonra eş, abla ve annemin kızıyım. Elbette yazmayı ve okumayı seven biriyim. Emekliliğin tadını çıkarmayı öğrenemesem de deniyorum.
Zaman...
Her zaman değil ama, her zaman hüzün değildir elde kalan, bazen, hatırlanınca cız eden çocuksu sevinçler kalır hayat dağarcığımızda mutlu günlere arkadaşım, sevgiler Mersine..:)
21 Kasım 2010 17:08nefesim kesilirdi...
Kaleminize sağlık, güzel şiir..
07 Eylül 2010 01:25Tüttüğüm...
Güzel ve hüzünlü yazınızı bir solukta okudum.Yeşilzakkumlu kadın kısmına takıldım.Yüreğinize sağlık..
09 Mart 2010 15:25- Toplam blog
- : 141
- : 1767
- Kayıt tarihi
- : 08.03.07