Sevmek, her şeyi göze almaktır

"Canan değil can olsan da
Damarımda kan olsan da
Son nefesim sen olsan da
Benim için öldün artık"

Ne kadar kolaydır bazıları için sevdiğini bir kalemde silmek.

Bir el hareketiyle ya da ufak bir silkinmeyle, onu oturttuğun gönül tahtından indirip, yerlerde süründürmek...

Bir zamanlar adını dilinden düşürmediğin, gözlerinin önünden tatlı yüzünü silemediğin sevgiliye, bütün kapılarını kapamak...

"Yaşadığım bir yalandı
Benim için öldün artık"

Gerçekten yaşananlar bir yalan olabilir mi?

Söylenen sözler, edilen yeminler unutulabilinir mi?

Gözgöze geldiğinde içinde patlayan volkanları, tek bir hareketle durdurabilir mi insan?

İçine, yaşadığı sevgiyle dolan baharı yok edebilir mi?

Karakışlara sarılabilir mi baharını unutmak için?

Sımsıcak bir nefesi söküp teninden atabilir ve soğuk bir iklime alışabilir mi?

"Çektiklerim günahımdır
Benim için öldün artık"

Yaşanan ayrılıklar, özlemleri pekiştirmez mi?

Ya da insan yaşadıklarından pişmanlık duyabilir mi?

Aşk bu mudur yani, sevmek bu mudur?

Sanmıyorum.

Bir insan seviyorsa, bence her şeyi göze almış demektir.

Seviyorsa, ayrılıklara hazır demektir.

Seviyorsa, bir gün yaşadıklarından pişman olmayacak demektir.

Eğer pişmanlık duyacaksa, yaşadığı sevgiyi bir hiç olarak görecekse, sevmesin daha iyi.Çünkü hiçbir sevgi, ölmeyi haketmez. Yüreğin gizli bir köşesinde, gizli bir yara gibi yıllar geçtikçe kanamaya devam eder.

Ya da her bahar, yeni bir filiz verir, unutulan sevgiyi ve sevgiliyi yaşatmak istercesine.

Not:Yukarıdaki mısralar, Nilüfer'in bir zamanlar söylediği bir şarkıdan alınmıştır.Şarkının adı, Benim İçin Öldün Artık!