Sevmek sevgiliyi karşılıksız

Sevmek sevgiliyi hem de karşılıksız… Hiçbir beklentinin olmadığı ve umulmadığı bir sevgi… Ne bir ana sevgisidir bu, ne de bir yavru sevgisi… Duru ve saf bir sevgidir bu sevgiliye duyulan. Konar göçer bir sevgidir bu… Şairin de dizelerinde nakşettiği gibi bu sevginin sürgünlüğünü bile yurtlanmaz yerleşik sevdalar… Umursanmayan tavırlar, çocuksu davranışlar, aceleci tavırlar…Beklenmedik anlarda sırf onun sevgilinin gözündeki güzel yüzünü güldürmek namına sürprizlerle çıkmaktır karşısına ansızın…Onun bir tebessümünde sevinmek yeni istediği oyuncağa kavuşan bir çocuk gibi.Onun emsali karşılıksız seven sevgilinin hatırına geldiğinde bir türkü tutturuverirsin amansız bir edayla…Bakın ne güzel demiş Nazım:

Seni düşünmek güzel şey, ümitli şey

Dünyanın en güzel sesinden, en güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey.

Fakat artık ümit yetmiyor bana,

Ben artık şarkı dinlemek değil,

Şarkı söylemek istiyorum…

Hepmiz zamanında tutturmuşuzdur bir türkü o ulaşılması güç sevgiliye duyulan sevgi uğruna.Şiirler okumuşuzdur aynanın karşısında ertsi günün buluşmasında okunmak için prova niteliğinde ya da şiirler yazmışızdır kırk yıllık şairler misali…Ah Hayyam ah ne güzelde ifade etmişssin sevgi ve sevgiliyi:

Sevgili, senle ben bir pergel gibiyiz;

İki başımız var bir bedenimiz.

Ne kadar dönersem döneyim çevrende,

Ergeç bir araya gelecek değilmiyiz…

Evet soruyorum siz neden bu kaçış ve kimden?Madem seviyorsun, madem onsuz olmaz diyorsun, madem uğruna hayatını feda ediyorsun… Niye Sevgili?