Sevmeye hakkım yok

Seni sevmeye hakkım yok biliyorum..
Çünkü ben, o eski ben değilim.
Hatta artık tükenen bir ömürdeyim.
Sen benim, benim imkânsızımsın.
Bilerekten, tutmuş bir yol gidiyorum.
Nereye kadar?
Nereye kadar, onu da bilmiyorum.
Düşünüyorum da, beni sana bağlayan nedir?
Sende ne buldum acaba?..
Ne mi buldum canım. Galiba kendimi..
Hüzünlerim vardı hep çaldığın şarkılarda ,
Belki, kendimi yaşadım anlattıklarında,
Belki de, aldığın yaraların, canını yakan acıların,
Tümü benimdi.
Onlar benimdi.
Ve benim,
Halâ ilacı bulunmayan çaresizliğimdi.
Kısacası,
Ben sende beni yaşadım, yaşıyorum .
Ve belki,
Seni değil de, sendeki beni seviyorum..
Nasıl anlatacağım bilemiyorum .
Beni ne kadar çok sevdiğini de biliyorum.
Ama bir tanem bu aşk inan ki,
İnanmalısın ki, imkânsız diyorum..
Ne olur git, artık sevme beni.
Bana bu kadar çok bağlanmanı istemiyorum.
Çöz bağlarını,
At o çılgın tutkularını, yüreğindeki ateşi söndür..
Bu sözler benliğimi paralasa da,
Benim gibi acı çekmeni istemiyorum.
Çünkü ben biliyorum, biliyorum ki,
Sen güney kutbunda, ben ise kuzeyde gibiyiz.
Kutuplar birbirlerine kavuşsa da
Diğeri yok olup kaybolacaktır.
Son, yine ayrılık, yine hüsran olacaktır.
Senden önceki yılları yaşanmamış sayarken,
Teselli buluyorum ben,
Zira, içinde yoktun zaten sen.
Şimdi, düşünüyor ve anlıyorum
Yazık,
Boşa geçmiş, heba olmuşlar diyorum.
Sana kıyamam küçüğüm.
Sen henüz kırlarda açmış taze çiçekler gibisin.
Ben ise , yıllanmış şarap ,
Asırlık çınarın tekiyim.…
Git, sevme beni bebeğim,
Sana göre bir sevdan olsun dilerim,
Önünde daha çok uzun yıllar var senin..
Ben ise alışmışım, yıllardır kendimleyim.
Beni merak etme, düşünme bir tanem,
Ara sıra aklına gelirsem,
Bensizlik yüreğini acıtırsa,
Akşamları gök yüzüne bakman yeterli.
Gördüğün yıldızların tekinde,
Mutlaka ben olacağım.
Ve beni kahreden yalnızlığım içinde,
Hasretle sana bakacağım.

Tünay Süer