Şeytana yenik düştü Adem

Şu Tanrı'nın ettiğine bakın ki,

Galip ilan etti şeytanı

İnsanla olan savaşında.

Bir de - güven Tanrı'na - derler.

Şeytanla aram iyi,

Karıştırma güveni, gururu, arzuyu da,

Çıkarma beni yoldan.

Çünkü, yolum yol, yönüm yön,

Ölçüp biçerek kurarım ben dünyamı...

Önce 'horgörü'yü öğrettin

Hoşgörülü olmak için.

'Güven'i güveye yedirttin de

"Öcümü aldım" dedin, Öcü'ye

- Övüncün derya oldu denizde-

Niçin, ey! gönlüm, niçin?

Ora - bura demeden,

Hora teptin üstümde!...

Yerin dibine girdiğimde utançtan,

En doruğa yükselttin güneşini.

Kibirim, ışığım olurken karanlıklarda

Son aydınlık oldun yeryüzü ocağında...

Nefreti nefer ettirdin de ne oldu?

Ölümünü daha da yakınlaştırdın.

Kralı oldum, kendi ruhumun,

Kendini kendinle karşılaştırdığında...

Zevkten dört köşe oldum,

Kıskancı ruhuma aşıladığında.

Yeraltı dünyam cennetim oldu,

Kötülüğü bana bağışladığında...

Ateşten daha ateş mi var ki,

Yanmakla korkutuyorsun beni.

Sen, cehennemi kurmakla meşguldun

Yenik düşürüp, Adem`i kandırdığımda...

Alaettin Morgül / 13.01.2012