Şifa niyetine

/her salisesi nabzımda sensizliği vuruyorken

bilmiyor, kendince neşeli guguklu saat/

gözlerine mil çekip, içini basan kış

birden ikiye atlatmıyor insanı

yaz izini sürdürmüyor içinde

dilinde yaşam şarkılarından arabesk bir tat

günü içmiş, çakırkeyif saltanatıyla

günahkâr bir akşam

gelip çöküyor bağrına

affeyle beni affeyle...

gökteki kervanın uzun yolu/ nda

gün kırıntısız seferin

sürüp gider dualar, dil susuz

kimse yüzündekini okumayı bilmiyor

ondan başka

hayatın ortasında bile değilsin

yine de

ölüm, randevusuna geç kalmasın istiyorsun

yoksa dağılmayacak diyorsun bu sis...

/kanatlarım yoruldu anne

sensiz uçmak istemiyorum/

her sokak adı “yalan”

taş bakışlı hayat

güneş tutulmuş pençelerinde

uğur getirmiyormuş uğur böceği safsatası

hiç kimsenin haberi yok kimseden

masalların müzesinde saklanmış masumiyet

aydınlıkta ışığı göremeyenler yüzünden yitiyor belleğin

mağaradan inmiş, değnekli adamların

sırtında geçmeyen izleri

canını yakıyor çaresizliğin

koynuna almak için

en güzel sesiyle çağırıyor karanlık

yapacak ne çok şey var oysa

gitmeliyim anne

bir kardelen gibi cesurca kırmalıyım buzumu

şifâ niyetine tembihlerine

gelmeye çok geç kaldım…

29.12. 2010

Hâdiye Kaptan

c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir