Sıfıra doğru...

Sıfıra doğru biraz daha yavaşlıyor her şey. Sakinliyor dalgalı tüm sular. Garip bir huzur kaplıyor etrafını. Sanki sıkılıyorsun cendereye girmiş misali. Hafiften, belli belirsiz… Kalbin çırpınıyor, duyarsın… İçin kıpırdamaz. Sıfırın ağırlığından mıdır? Beklemek mi desem?

“ Geçer ” dersin. “ Neler geçmedi. Bu da geçer. ” Bir yol vardır elbet. Bir tek olanla ölene çare bulunmaz. Sen; sen ki nice diyarlarda dolaşmış, eleğini az kaldı asacakmış misali gururlu değil miydin? Boşuna mıydı? Kaygılanmak yersiz. Sıfırdasın. Düşün ki, sen daha neler kaybedeceksin!

Sıfıra ulaşmak kolay oldu. Ya da olmadı. Ne fark eder. İş ki eksiye düşmeyesin. Sıfır da bir ihtimal, sıfır da bir değerdir. Sıfır iyidir. Ekside başlarsın kaybetmeye. Eksiye düşüp de geldiğin noktaya baktığında, o sıfır artıdır sana artık. Şimdi şükret ki sıfırdasın. Seni terk edenleri düşünme. Onlar var diye mi çıkmıştın yola? Öyleyse yazık! Sadece sen varsın oysa. Boşuna bakma arkana. Bu yolda sadece “ sen ” varsın.

Sıfırın suları yormasın seni. Dinlen. Dur biraz. İyidir sıfır noktası. “ Henüz her şey bitmedi. ” der sana. Görmüyor musun? Aç gözlerini öyleyse. Aç da bir daha bak. Artıdan çek gözlerini. Eksiye dön. Bak ve gör. Görmek için bak.

Hem ne kaybedersin eksiye bakarsan? Fena mı? Her şey daha bir harap olacaksa, tanırsın işte geleceğini. Bu mu istediğin? Sıfır iyidir. Unutma. Sen nasıl bakarsan öyle görürsün. Nereye bakarsan orayı görürsün. Akıllı ol. Sıfır da iyidir.