Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

19 Aralık '07

 
Kategori
Gündelik Yaşam
 

Sigara

Özenti, çoğu zaman kişileri olumsuz yönde etkiliyor. Belki de daha okula başlamadan önce, karşımızda sigara içen büyüklerimizin sigaralarını tüttürmeleri beni çok etkiledi ki arkadaşlarımla ilk denemelerimizi üzüm yaprağı ya da bez parçalarını, gazete kağıtlarına sararak içmiştik. Onun ne kadar acı olduğunu anlayıp vazgeçmiştik. Bir ya da iki kere de sigara izmaritlerini içmiştik. Bir daha ilkokul döneminde sigara içmedik.

Sanırım orta ikinci sınıfta idik. Arkadaşımın almış olduğu Kulüp sigarasından içmek istedik. Okulumuzun yanında bir bahçe vardı. Badem ağaçları ile doluydu. O ağaçlar arasında içerken birden Okul Disiplin Kurulu Öğrenci üyesi ağabey ve yanındakiler yanımıza gelmez mi. Çok korktuk. Çünkü bizleri disiplin kuruluna verir. Belirli bir süre okuldan uzaklaştırabilirdik. Bunun yanında da babamızın vereceği ceza daha da kötü olurdu. Bize fırça atarak bir daha yapmamamızı söyledi. Elimizdeki sigarayı aldı ve bizi oradan kovaladı. Biz uzaklaştık. Sonra dönüp baktığımızda o kurul üyesi ağabey de arkadaşları ile sigara içiyordu.

Lise yıllarımda asla sigara içmedim.Öğretmenliğe başladığım yılda, Ankara ve İstanbul'da çalışan köylüler birer ikişer paket sigara getiriyorlardı. İçmiyorum desem de bir tane ile birşey olmaz diyerek sigara içmeye başlamış oldum.

Kastamonu'da o zaman Merkez Kahvesi vardı çarşıda. O civarda gezerken aniden karşıma, çok saygı duyduğum, sevdiğim Fizik Öğretmenim Hasan Bostancı Bey çıktı. O da beni çok severdi. Mutlaka sohbet ederdik. Elimde sigara vardı. Atsam görecek.Çünkü içmediğimi biliyordu. Onu hayal kırıklığına uğratamazdım. Hemen sigaranın yanan tarafını elimin içine aldım. Elimi cebime soktum. Hocam yanımda idi. Elini öptüm. Başladık sohbete. Arasıra göz ucuyla elime doğru bakıyorum.Yavaş yavaş duman çıkıyordu. Elimi içeride sallayarak dumanın çıkmasını engellemeye çalıştım ama nafile. Sonunda hocamla vedalaştık.

Hocam gittiğinde elimi cebimden çıkardım. Ne göreyim! Elimin ortası sigara ateşinden yanmıştı. O acıyı unutamadım. Hala da öğretmenlerimin yanında sigara içmem. Demek ki bizleri iyi yetiştirmiş öğretmenlerimiz. Bizler, onlar gibi başarılı olamadık.

Benim sigara içmem 17 Ocak 1995 yılı KOBE depremine kadar sürdü. O gece bir nefes darlığı oldu. Zor sabah ettim. Doktor, sigara içilen yerde durma dedi. O günden, şu zamana kadar ASTIM tedavisi görüyorum.Şimdi sigara içtiğim o günlere yanıyorum.

 
Toplam blog
: 21
: 1192
Kayıt tarihi
: 06.12.06
 
 

31 Ocak 1948 doğumluyum. Babamın adı Osman, annem Şerife'dir. İlkokulu Kayaönü (Aspıras), ortaokulu ..