Sihirli ampul

Global ekonomik kriz, nasıl oldu da bizi teğet geçti. Dünyanın en büyük ekonomisine sahip ülkeler, deprem yaşarken, bizim hükümetimiz, tırsmadı bile. Ekonomimiz, çok mu güçlüydü? Simbatın, sihirli lambası, sihirli ampule mi dönüştü? Ya da, kırk haramilerin mağarasını mı keşfettik? Hiç biri olmadı. Hatta, kırk haramilere daha çoğunu kaptırır olduk.

Krizi atlatmak için, çalışanların ve emeklilerin maaşından kısıntıya gitmek isteyen, AB ülkeleri kaynıyor. AB ülkelerinde, asgari ücret, bizimkinin neredeyse üç katı. Çalışanların ve emeklilerin, maaşları da öyle. Onlarda kıyametler kopuyor, biz de çıt yok. İşte, bizim ekonomimizin gizemi burada. Bizde, en büyük ekonomist, vatandaşın kendisidir. Yaklaşık, 600TL asgari ücretle çalışan ve kazancının 400 TL sini, ev kirasına kaptıran, biri, kalan 200TL ile, yer, içer, giyinir, çocuğunu okutur, elektriğini, suyunu, telefonunu öder, kredi kartlarının asgarilerini de yatırır, gıkı çıkmaz.

Kenan Paşanın, ünlü, 12 Eylül darbesinden sonra, tombaladan çıkan, Turgut Özal, demişti ki: “Benim memurum işini bilir” Memurlar, çalışanlar, işlerini biliyor da, Başbakanlar, Cumhurbaşkanları, onlar işlerini biliyorlar mı, acaba? Onlarda biliyorlar elbette. Biliyorlar ki; sefilleri oynayan, bu çoğunluk, hala onlardan yana. Çalanlar, çırpanlar, dolandıranlar, Ali ninkini, Veliye, Veli ninkini, Ali ye giydirenler, biliyorlar ki, hükümet, günü gelince, bir kanun çıkarır, sil baştan yapar. Tıpkı, bu günlerde olduğu gibi. Sil baştan yapmanın vakti gelmiştir. Seçime sayılı günler kalmışken, vatandaşa, beyaz sayfa açılmıştır. Herkes rahat. Borç bitti, dertler paydos.

Şu, Merkez Bankasındaki, kırmızı çizgileri de, silseler, herkes kredi kartlarına yeniden kavuşsa, bir dört yıl daha kurtarılmış olur. Hükümet, vergisini verebilen, primini yatıran, namuslu iş verenlerden aldıklarını, yoksullara dağıtıp, onları, oy deposu olarak kullanabilme, kurnazlığına yatmıştır. Bunda da başarılıdır. Yatırım yok, istihdam yok, sorumluluk yok, kargaşa da yok. Herkes memnun. İş yok, güç yok. Çalışanlar, asgari ücrete mahkum. Kriz yok. Bundan iyisi, Şam da kayısı. Asgari ücretlinin cebinde, en az dört kredi kartı var. Bu durum, dünyanın başka hiçbir ülkesinde görülmez. Dünyanın, en güvenilir, işsizi, dar gelirlisi, yoksulu, bizde. En uysal iş vereni de bizde.

Öyle ki, ülkede, artık her şeyin büyüğü makbul. Küçük düşünmeyeceksin. Küçük oynamayacaksın. Küçük esnaf, küçük çiftçi, küçük yatırımcı olmayacaksın. Her köşe başında bir market açılınca, ağlayan bakkallara, Başbakan dedi ki: “Birleşin, sizde market açın.” Böyle, pratik zekaya sahip, Başbakan nerede bulunur. Allah başımızdan eksik etmesin. Yırtık pabuçla gelip, Başbakan olmuştur. ECEVİT gibi, yoksul gelip, yoksul gitsey di, yakışık alır mıydı? Rahmetli, o kadar dürüst biriydi ki, Partisi bile, sıfırın altına indi. İktidar olduğu dönemde, bir paket makarna, bir paket bulgur bile dağıtamadı. Sadece, Rahşan Hanım, bir köylüden, bir çuval patates almıştı. Allah aşkına, kooperatif evinde oturan, Başbakan olur mu? Yakışır mı, koca Padişahların yetiştiği bu ülkeye. Bize havuzlu villalarda oturan, uçan halı ile, komşu ziyaretlerine giden, haşmetlü, dirayetlü, devletlü, biri gerek. Ne demişler, iki çıplak, bir hamama yakışır. Ekonomik kriz, nedir ki? AB, padişahlığı ne bilir ki? Onlar, kralı bilirler, o da, çıplaktır.