Şiirin Doğası

İçsel, dışsal yapısıyla oluşturduğu doğasında şiir yüceliğin merkezidir. İnsanın kendisini dönüştürmesini sağlar. Şiir,  doğası gereği İnsanın yaşamında karşılık bulup akıl, bilinç, kavramlarla  üç zamanda kendini yeniden kurar: Şimdi, gelecek, geçmiş.

Şiir felsefe gibi bir sezgisel bilme biçimidir.
Şiir, içsel, dışsal olanın birliğidir. İçsel, metafizik büyük dünya,  bilinçaltı,  düş görmemizi sağlar.
Şiir, güzelleştirme, dilsel tasarım.
Şiir, kavram ötesi.
Şiir, insan doğasının yüklemidir.
Şiir, öznenin dili.
Şiir, zihnimizin iç etkinliğidir.
Şiir, insanın kendisine yolculuğudur.
Şiir, nicelik olanla değil niteliklerle ilgilenir.
Şiir, iç içe geçmiş karmaşadır.
Şiir, bilinçli düş görmedir.
Şiir, başka zihinlere içeriğini sezdirmedir.
Şiir, zaman+mekan bileşimidir

ŞİİRBİLİMCİ
Tarihselliğin, birikimin, estetik bağımlılığın bir alt disiplin olarak kurulması şiirin ortak özelliklerini çıkarır. Şiir bilimciyle şiir özel ilişkisi kurulur. Şiirbilimci şiiri çağı, dili ile ele alır.

Şiir yazma eylemi bilinçle bilinçaltı arası bağların güçlenmesiyle gerçekleşir.

ŞİİR ELEŞTİRİSİ
Şiiri bir  ya da birden çok ölçeğe göre değerlendirmedir.
Şiiri anlama, anlatma eylemidir.
Şiiri sezdirme işidir.
Şiiri değerlendirme  zihin etkinliğidir. Zihin etkinliğ bilinç+bellek+bilinçaltı toplamıdır.
Bilinçaltı,  kendi içinde başka doğalarda yaşanan süreç.
Şiir bilinçaltında iş görür.
Bilinç, bilgi birikimi
Şiiri yüksek sesle oku, bekle, okut