Şimdilik

Şafak 23

İşsizler ordusunun değerli bir neferiyim... Çok değerli...

Bugün şeytanın bacağını kırmak istedim ve internetten iş ilanlarına girdim. Aklıma ve gönlüme yatan birkaç yere başvurdum. Kalbim temiz olacak ki çok geçmeden en gönlüme yatandan yarın için görüşmek üzere telefon geldi.

Bir dershane. Hedef kitlesi en sevdiğim yaratık olan çocuklar.

Yaratık dedim diye de şimdi büyüklerimiz çıkıp, “hımm yaratıkta neymiş hiç öyle söylenir mi ne kadar ayıp, diline acı biber sürerim senin” diyebilir... Yaratık kelimesini Allah’ın yarattığı olarak kullanıyorum. Baştan söyleyeyim de keyfimi kaçırmayın.

Doğruyu söylemek gerekirse bu aralar dünyanın en keyifli insanı benim. Kolay kolay keyfimi hiçbir şey kaçıramaz. Sabah erkenden kalkıp denizle buluşuyorum. Bir saatten fazla yürüyüş yapıp İstanbul’da olmanın ayrıcalığını yaşıyorum.

Ruhumu besliyorum ısıtıyorum... Garibim ne çok acıkmış ne çok üşümüş...

Ben olayı çözdüm bu defa... İstanbul’da yaşamak istemiyorum... İstanbul’u yaşamak istiyorum...

Bana şans dileyin. Dershane işim olursa İstanbul’un en güzel mekanlarından biri olan Caddebostan’da “kendime yeni bir ben lazım” şarkısını söyleyeceğim.

Sesimden kargalar göç etseler bari... Yokluğumda İstanbul’u kargalar istila etmiş. Sabahın 06 sında ne ara kalkıp yollara düşüyorlar hayret. Onlarda mı yürüyüş yapıyorlardır nedir anlamadım ki...

Si giz de ge mi yü gü rü gü yü güş ya ga pı gı yo gor su gu nu guz? diye sormak lazım...

Birkaç gün önce haberlerde izlemiştim. Topkapı müzesini istila etmişler. Müzenin taşlarına bahçesine zarar veriyolarmış. Müze yetkilileri ne yapacağını şaşırmış.

Yokluğumsa martılar da çoğalmış ama onlar kargalar gibi zarar vermiyor. Kargalar saldırgan da olabiliyor.:)))) Kendimi biran hayvan bilimci gibi hissettim. Yok yok... Ben ondan değilim...

Ben kim miyim? İşsizler ordusunun değerli bir neferi... Çok değerli... Şimdilik...

:) İyi bayramlar...