Sini mantısı

İftara az bir zaman kala yöremizden bir lezzeti size tanıtmak istedim. Oruçlulardan özür diliyorum böyle bir saatte dirençlerini daha da düşürdüğüm için…

Ben fiilen bu mantıyı yapamıyorum ama yapımında çok bulundum yardımcı eleman olarak. Beceremediğim yeri hamurunu açmak, bu konuda maalesef kırk yıldır inatçı bir yeteneksizlikle boğuştum ama beceremedim işte.

Bizim mantımız çocukluğumda babamın soğuk kış günlerinde avladığı yaban ördeklerinden yapılırdı. En güzeli yeşil baş derlerdi yanlış hatırlamıyorsam. Ördek güzelce temizlenir suda haşlanmaya bırakılırdı. Bu arada hamur incecik açılmak üzere bir köşede ‘’tutulurdu’’.

Haşlanan ördeği kardeşlerimle birlikte didiklerdik. Annemin açtığı hamuru önce ince şeritler halinde daha sonra da kare şeklinde bölmesinin arasından, bu küçük karelerin içine didiklediğimiz ördek parçalarını yerleştirirdik. Ardından bu doldurulmuş kareleri, iki ucundan yapıştırarak bir kayık şeklini verdiğimiz mantıları tek tek tepsiye yerleştirirdik. Kızgın fırında pişirdiğimiz mantının üzerine sıcakken ördeğin haşlama suyunu üzerinde gezdirir ve afiyetle yerdik.

Hep geçmiş zaman kullandım biliyorum ama artık ne ava giden babam var, ne de av ördekleri. Annemle kırk yılda bir o mantıyı yapsak bile, üretme çiftliklerinde hızla büyütülüş piliçlerden yaptığımız için aynı lezzeti yakalamamız imkansız…

Ağzınızın tadının hiç bozulmaması dileğiyle…