Sivil gönüllüler

Kendi dünyamızda birbirimizi tanımadan bir küçük dünya daha kurduk iç içe. Bana bayram kutlaması ve yeni yıllar dilekleri geldi yüzünü bile göremdiğim insanlardan. Ama ben onları , onlarda beni en yakınımdan daha çok iyi tanıyorlar sanki . İç dünyamı, hayata bakışımı, dünya görüşümü , olaylara tepkimi, annemin öldüğünü , evlendiğimi , balık tuttuğum günün sevncini her şeyimi biliyorlar . Ben de onların mahallesini , köyünü, arkadaşlarını , sıkıntılarını,acılarını biliyorum. Beraber birbirimizi görmeden üzülüp , beraber seviniyoruz.

Bayramımı ve yeni yılımı kutladılar. Önce çok şaşırdım . Soğukta sokakta kalmış bir çocuğun sıcak bir eve çağrılıp ısıtılması ve eline yemek verilmesi gibi şaşkın ve mutlu oldum. Sonra gülümsedim . O gülümsemem büyüdü büyüdü kocaman bir ben oldu. Ben olduğu gibi gülücük oldum. hiç kimsenin bayramını kutlamayan ben oturup tek tek herkese bayram tebriki yazdım . Onları tanıdğım kadarıyla küçücük yazılarla anlattım kendilerini , kendilerine .

Sonra bencilliğimi unuttum. Uzatılan ellerin kıymetini bilmem gerektiğini öğrendim. Maddi menfaatsiz bu alemin güzelliği Cennetin bir küçük köşesi gibi geldi bana. Herkes kendi dünyasına yansıyan gerçekleri , iç dünyasının çelişkilerini günah çıkarır gibi anlattıkları bu yerin kıymetini bildiklerini ve benimde bilmem gerektiğini anlattılar sanki.

Gittikçe kendi içinde doğal gelişimini tamamlayarak büyüyen bu güzel dayanışma ve birlikteliğin daha nerelere ulaşacağını merak ederek ederek güçleniyorum.

Milliyet Blog üyelerinin tümünü saygı ve sevgi ile geleceğe birlikte yön verme ve bunu yaşama arzusuyla 2007 yılı gibi nice yıllarını kutluyorum