Siz hiç annenize küfür etiniz mi?

Ben ettim. Futbol meraklısı bir babanın herhalde en son isteyeceği şeylerden birisi iki erkek çocuğunun da kendi takımını tutmaması olurdu. Bir de bu çocukları koro halinde öz annelerine küfür ederlerse ne olur? İşte benim hikayem bununla ilgili. Galatasaylı baba, Fenerbahçeli ve Beşiktaşlı iki erkek çocuk. Beşiktaşlı bir anne. Maç olduğu hafta sonları evdeki cümbüşü sanırım anlatmaya pek gerek yoktur.

Annem hala Beşiktaş'ın kalesinde Zalad var zannetse de sorulduğunda Beşiktalıdır. Tabi bir de Galatasaray'ın Beşiktaş ve Fenerbahçe ile yaptığı maçlarda biz üzülmeyelim diye Galatasaray yenilsin diye dua eder hala. Tabi bir de işin komik yanı; Fenerbahçe-Beşiktaş maçlarında ikimizde üzülmeyelim diye beraberlik için dua eder. Tabi bu duruma sevinen tek taraf babam olur.

Gelelim hikayeme. İstanbul'a gelen kardeşime Şükrü Saraçoğlu'nun atmosferini yaşatmak için gittigimiz Fenerbahçe-Beşiktaş 0-1 (14.09.1996) maçında oldu olanlar. Stada yaklaştığımızda birimiz sarı-lacivert birimiz siyah-beyaz, kol kola girmiş yürüyorduk. Öpüştük, çıkışta buluşacağımız yer hakkında konuştuk ve adeta maça biz çıkıyormuşuz gibi başarılar diledik birbirimize.

Ve maçın 90. dakikasında Sergen'in o unutulmaz frikik golü geldi. Beşiktaş tribünleri çılgına biz ise şaşkına dönmüştük. Maçın bitiş düdüğüyle sevinçlerini, çoşkularını iyice arttıran aralarında kardeşiminde olduğu Beşiktaşlı taraftarlar, o bildiğimiz yaratıcı tezahüratlarıyla sinirlerimizi iyice bozmuş bizi iyice germişlerdi.

Biz ne mi yaptık. Başladık Beşiktaşa küfür etmeye. "Hepiniz o..... çocuğusunuz". Stad yıkılıyor. 40.000 Fenerbahçe taraftarı hep bir ağızdan anneme küfür ediyoruz.

Kendime geldiğimde iş işten geçmişti bile. Maç bitiminde kardeşimle buluştuğumuzda ne benim ne kardeşimin ağzını bıçak açıyordu. Annem yıllarca takımlarımız yenilmesin biz üzülmeyelim diye dua ederdi biz ise ne yaptığımızı bilmeden küfür etmiştik.

Peki siz hiç annenize küfür ettiniz mi?

Murat GÜMÜŞ