Sizinki can da bizimki patlıcan mı ?..

 Garp Cephesinde Değişen Bir Şey Yok !..

Eric Maria Remargue'nin bu muhteşem romanını okuyalı ,50 yıl olmuş ...

Horaca Mc Coy'un , Atları Da Vururlar..isimli eserini  izleyeli ve okuyalı , yarım asra yakın  zaman geçmiş...!..

   Ünlü felsefe hocası ve şair: Namdar Nami Karatay'ın ,aşağıda yer alan şiiri ,60 yıl  önce yazılmış...

    Üç eser de insan kanını emenlerin , - canlarının ''CAN''  - ; sömürdükleri insanların canlarının ise ''Patlıcan '' olduğunu anlatır.

    Namussuzlar,cesur; namuslular pısırıklaştıkça ,asalaklar ,her zaman muzaffer olacaklardır.

. . . . . . .

Görmüyoruz sanmayın iç yüzünü işlerin,
O doğru duruşların, o eğri gidişlerin,
Neler çiğnediğini hiç durmadan dişlerin,
Ne yolda olduğunu o yaldızlı fişlerin,
Biliriz yenileni kuzu mudur, tavşan mı?
Sizinki tatlı can da bizimki patlıcan mı?

Maroken koltukların çıkardınız tadını,
Yokladınız güzelin elcilini, yadını,
Şu ince belli kızı, şu fıkırdak kadını,
Ne dediniz olmadı, bir yosma mı, civan mı?
Sizinki tatlı can da bizimki patlıcan mı?

Sizler de bizdendiniz, ne çabuk ayrıldınız?
Her biriniz en yüce yerlere kayrıldınız,
Kiminiz doğruldunuz, kiminiz eğrildiniz,
Böylece zevk içinde yaşarsınız, yalan mı?
Sizinki tatlı can da bizimki patlıcan mı?

Yok mu ata malından azıcık pay bize de?
Adımız hiç görülmez pasaportta, vizede,
Biz de gezmek isteriz Londra'da, Gize'de,
İsterseniz gideriz hatta Portekiz'e de.
Bizim yerimiz sade Sivas, Erzurum, Van mı?
Sizinki tatlı can da bizim ki patlıcan mı?

Ne sorulur bilseydik, amcamız, dayımız mı?
Değilse nemiz eksik aklımız, boyumuz mu?
Yoksa beğenilmeyen bir kötü huyumuz mu?
İnanımız mı bozuk, kanımız, soyumuz mu?
Bizim kanımız başka, sizinki başka kan mı?
Sizinki tatlı can da bizimki patlıcan mı?

Bizler de sizin gibi yorulmak istiyoruz,
Divanda, encümende kurulmak istiyoruz,
İnsanlar sırasında görülmek istiyoruz,
Kırk yıl posteki gibi sürünen de insan mı?
Sizinki tatlı can da bizim ki patlıcan mı?

Süründük bu kadar yıl Aydın'da, Muş'da, Van'da,
Kahve gibi kavrulduk, dövüldük bu havanda,
Şöyle bir yaşamadık Miami'de, Lozan'da,
Fakat arılar gibi çalıştık bu kovanda,
Balı, kaymağı sizin, bize acı soğan mı?
Sizinki tatlı can da, bizimki patlıcan mı?
. . . . .  .

Şiir yazılalı,köprülerin altından barajlar dolusu su geçmiş; fakat değişen birşey yoktur !..

Yine birileri yerken ;diğerleri bakmaktadır...

Sömürüye başkaldıran kahramanlar, hakları için ölüme gittikleri ,'' sömürülen köleler  '' tarafından arkalarından hançelenmişlerdir.