Şizofren kent

İnce topuklu kıvırtan bir edanın tılsımı gibi

Batmaya nazır güneşten silkelenir

Mızıkasına tünemiş sokak çalgıcısının

Dertlerin dermanına üfler gibi...

Terden susuz geçen ten tüyünde biter aşkı

Çimler yolunur seviştikçe yeşerir koynunda

Zakkum çiçekleri saklar öpüşmeleri esmer çingenelerinden

Vapur düdüğü zil zurna sevdanın ürküntü durağı...

Her vakti ayrı kokar rüzgarının her demi ayrı alem

Nerden geldi bu rakı kokusu sadakaten nerden

Hangi efkarın iniltisi hıçkırık giyimli çırılçıplak kulağımda...

Kıpır kıpır limanlarından çiy yüklü güller dalgalanır

Kimsesiz aşıkların yüzüne vuran her dalgadan geçerken

Gözlerin serap takıntısı çalkantısına martı çığlıkları dolar

Akşamın yırtık karasına sessizliğinden imbatından utanan soğuğuna

Tarihi sabit bir gazete uçuşur sokakta yaşayan adamın üstünden

Sıska onurundan çatlamış yüreğine sicim sicim hüzün düşer

Sokakta yaşayan adamın

Haziranda kar yağar kalbine...